Net als vorige week kreeg Nunspeet jl. zaterdag in de laatste minuut van de officiële speeltijd een doelpunt tegen en liep in Zwolle tegen een 1-0 nederlaag aan.
Bij Nunspeet ontbraken Marnix Tissingh, Reijer Roelofsen en Andrew Galea. Hierdoor werd het centrum van de verdediging gevormd door Gieljan Tissngh en Karim Mulder. In de 10e minuut appelleerde SVI voor een strafschop, dit werd echter door scheidsrechter Berends weggewoven. Na een half uur spelen kreeg SVI een grote kans, deze werd echter door keeper Jardi Niebeek onschadelijk gemaakt. Tegen het einde van de 1e helft kregen 2 spelers van SVI, na overtredingen op Melle v/d Woude en Lars ten Dolle, een gele kaart. In de blessuretijd van de 1e helft was er in afwachting van een vrije trap een opstootje in het strafschopgebied van SVI. Na het raadplegen van de assistent scheidsrechter kreeg Dominique van de Grift rood en keeper Grafhorst geel.
Om de balans in het team terug te brengen werd bij aanvang van de 2e helft Dani Schmitz vervangen door Bram v/d Worp. Na een uur spelen ontsnapte Nunspeet aan een achterstand. Drie minuten later kwam ook SVI met 10 man te staan. Op aangegeven van de assistent scheidsrechter kreeg Maurizio Parella wegens een elleboogstoot zijn 2de gele kaart. Uit de hier op volgende vrije trap leek Nunspeet op voorsprong te komen, echter werd de treffer wegens buitenspel afgekeurd. Twintig minuten voor tijd ging een schot van Melle v/d Woude rakelings naast. In de 85e minuut leek SVI de score te openen, de bal raakte echter de paal. Vier minuten was het via Twan Zuidmeer alsnog raak, 1-0.
Trainer Lucas Hoekman vatte de wedstrijd als volgt samen: “Het was rommelig en veel overtredingen van beide kanten. Wij misten ook een paar jongens, maar dat mag geen excuus zijn. Voetballend was het gewoon niet goed genoeg vanaf onze kant.”
Zonder preparatie rest reparatie.
De vrije trap die vv Nunspeet in de slotseconden op een veelbelovende stek mocht nemen werd uitgevoerd met een zodanige onnozele infantiliteit dat de meegereisde Nunspeetse supporters aanspraak kunnen maken op schadevergoeding en slachtofferhulp.
Onmiddellijk na deze miserabele uitvoering floot de arbiter de wedstrijd naar de kleedkamers. Daar kwam het echter niet onmiddellijk van. Eerst ontstond er nog veel tumult waaraan het falen en de frustratie van de Veluwse Elf ten grondslag lag. De schuld van de 1-0 nederlaag werd de arbiter in de schoot geschoven, daar hij voorafgaande aan de enige treffer van de strijd een handsbal van de Zwollenaren over het hoofd zag. Eerst in de spiegel kijken lijkt mij een betere optie.
Na de coronastilte is er weer volop voetbalrumoer op de velden. En hoe!
Vorige week eindigde een oefenwedstrijd tegen een 2e-klasser ook al met een nederlaag en de kop boven het verslag van dat duel luidde: ‘Nunspeet in de slotminuten onderuit’.
Afgelopen zaterdag was het in Ittersum niet anders. Onvoldoende geprepareerd werd de strijd aangevangen. Volgens het Van Dale-woordenboek betekent ‘prepareren’ niet alleen ‘voorbereiden’ maar vooral ‘iets door een bewerking andere eigenschappen geven’. Dat er bij Nunspeet enkele eigenschappen moeten veranderen is wel duidelijk.
Bij Nunspeet ontbrak een trio basisspelers doch dat mag geen excuus heten. Op het middenveld was bij Nunspeet Marnix Tissingh door een blessure afwezig, maar Melle van der Woude was weer present en hoeft als vervanger in kwaliteit niets onder te doen. In het hart van de verdediging ontbraken Reijer Roelofsen en Andrew Galea door Covid-19-perikelen. Zij werden vervangen door Gieljan Tissingh en Karim Mulder. Dit tweetal was zeker niet de oorzaak van de nederlaag. Zij deden hun verdedigende werk naar behoren.
De problemen liggen in dit jeugdige jaar in voorwaartse richting. Van een gestructureerde opbouw is geen sprake. De vleugelspelers zijn op dit moment dolle dravers zonder ideeën en de creativiteit moet komen van verzorger Jaap Pol bij het nodige oplapwerk. Een regisseur op het centrale deel van de arena ontbreekt, al kan worden vastgesteld dat invaller Bram van de Worp op paar schaarse momenten etaleerde dat hij die rol wellicht binnenkort wel kan gaan vervullen.
Er was zaterdag niemand op de groene mat te vinden die fantasievol en scheppend Nunspeet impulsen kon geven. Slordigheid en blindheid voor mogelijkheden alom.
De positieve flow van voor de Corona-drooglegging lijkt verdwenen. Het is aan de technische staf om dit euvel slechts tijdelijk te laten duren. Van het prepareren voor de nieuwe start is weinig terecht gekomen, wat rest is repareren. Tegenstander SVI was een van de degradatiekandidaten en het is een slecht omen dat de Blauw-Gele formatie niet aantoonde daar superieur aan te zijn.
Met een rode en twee gele kaarten op zak foeterde Nunspeet huiswaarts. Dat heeft ook weer consequenties voor de personele invulling bij de komende wedstrijden. Zo heeft het onverwerkte falen en de zelf opgeroepen frustratie ook nog een staartje.
Na dit weekeinde kan de Nunspeetse aanhang samen met de wolven op de Veluwe uithuilen.
Volgende week moet in de thuiswedstrijd tegen Go Ahead uit Kampen wel iets anders getapt worden dan het lauwe, smakeloze brouwsel van dit weekeinde. Iets met meer pit, peper en artisticiteit.
Zonder die ingrediënten is een zege heel ver weg!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.