Na een seizoen met teleurstellende resultaten heeft de nieuwe trainer Werner Pluim in een korte tijd van Nunspeet een vechtmachine weten te maken dat talent weet te combineren met passie en strijd.
Na afloop van de met 3-2 gewonnen kwart finale tegen de Zwaluwen uit en in Hoorn vertelt Pluim enthousiast. “Het laatste kwartier en de 10 (!) minuten blessuretijd maakten mij en de staf jaren ouder. De ontlading van iedereen na het laatste fluitsignaal was veelzeggend. We mogen nu twee dagen genieten, maar vanaf dinsdag moet de knop om en staat alles in het teken van de naderende halve finale op ons eigen sportpark tegen Victoria. We hopen dat de voetballiefhebber uit Nunspeet en directe omgeving zaterdag de weg naar ons sportpark massaal weten te vinden zodat we met deze steun de finale kunnen bereiken.”
Nunspeet startte zaterdag spectaculair en na 4 minuten was het al raak. Emiel Goud scoorde beheerst de 0-1. De Zwaluwen pakte na deze tegenslag het initiatief maar de blauw gele verdediging wist stand te houden. Ondanks een veldoverwicht van de thuisploeg wist Nunspeet de voorsprong te behouden. In de 44e minuut was het Melle van der Woude die Nunspeet op een 0-2 voorsprong wist te schieten.
Na rust een ongewijzigd spelbeeld, de thuisploeg die Nunspeet continu onder druk zette en Nunspeet dat met man en macht verdedigde, met als tegenvaller de 1-2 en 2-2 voor de thuisploeg. Een hectisch laatste kwartier volgde, hierin pakte aanvaller Melle van der Woude de hoofdrol. Eerst werd van der Woude in kansrijke positie neergehaald, wat een rode kaart voor zijn directe tegenstander opleverde.
In de 88e minuut wist van der Woude op een schitterende wijze de 2-3 binnen te schieten, wat volgde was een zenuwslopende blessuretijd waarin de thuisploeg gefrustreerd de gelijkmaker wilde realiseren. Dit lukte niet maar men scoorde wel een tweede rode kaart na onsportief gedrag.
Nunspeet gaat met dit resultaat door naar de halve finale nacompetitie, zaterdag 10 juni a.s. ontvangt men Victoria uit Loosdrecht op eigen sportpark De Wiltsangh. Aanvang 14:30 uur.
Hierbij ook het verslag van de Zwaluwen.
https://www.zwaluwen.nl/210/1361/uitslagen/wedstrijd-details/?tab=3
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Voor Nunspeet staat het ontsnappingsluik nog steeds open.
De nacompetitie is een extraordinair fenomeen in vergelijking met de reguliere competitie.
In de jaarlijkse courante wedstrijdenreeks moet soms een nederlaag geslikt worden. Dat kan teleurstellend en zelfs frustrerend zijn. Toch resten er vaak nog voldoende duels om de schade te repareren en het voetbalhuis weer op orde te krijgen.
In de nastoot van het voetbalseizoen gelden andere wetten. Na een nederlaag kan de gehele teamoutfit naar de stomerij, de schoenen in het vet en kunnen alle spelers en stafleden met geschonden enkels en een gedeukt ego in het lauwe water van een tropisch oord hun falen gaan overdenken.
Nunspeet zit momenteel in de fase van die bloederige nageboorte. Eén misstap en de duikeling naar een klasse lager volgt. Dat vergt voor elke wedstrijd opperste concentratie en tomeloze inzet en dat levert op zijn beurt veel mentale belasting op. Wie is er bestand tegen die druk?
Voor de nieuwbakken oefenmeester Werner Pluim, nu met het adequate brevet, doemde er een zware taak op. Hij moet met een scherpe blik op de technische inhoud en tegelijk met een warm gevoel voor het aanwezige sentiment mensen binden, in beweging brengen en in de juiste richting sturen. Ook weten en aanvoelen wanneer je spreken, luisteren of zwijgen moet.
Het is hem bekend dat in de competitie het vaak ontbrak aan klasse, kwaliteit en saamhorigheid.
Die kwalijke factoren zijn uiterst plakkerig. Eenmaal daarmee behept is het lastig om die schaduw van het elftal los te weken. Toch lijkt dat nu aardig te gaan lukken. De minpunten worden losgeweekt en ritueel verbrand. Nunspeet is uiteindelijk niet rechtstreeks gedegradeerd en heeft nu ook de eerste ronde van de nacompetitie overleefd. Dat is een eerste winst maar nog geen definitieve redding.
Zaterdag werd in het verre en vreemde oord Zwaag in Noord-Holland tegenstander De Zwaluwen aan de kant geschoven. Daarvoor was veel inzet, passie en gedrevenheid nodig. De spelers zijn tot het uiterste gegaan om de volgende ronde te halen. Alles wat Nunspeet ademt was dan ook blij en opgelucht dat dit resultaat werd bijgeschreven.
Het oog van trainer Pluim is voldoende geoefend om te kunnen zien dat bij De Zwaluwen de bal veel gemakkelijker rond ging dan bij onze Veluwse formatie. De Zwaluwen fladderden en zwenkten vervaarlijk over de vleugels. De Nunspeetse defensie moest overuren maken. Vaak was er een gestaffelde dekking nodig om doorgebroken opponenten een halt toe te roepen. Ondanks het vijandelijke veldoverwicht bleven grote kansen voor het doel van Sean Poot uit.
De trainer toonde zich voldoende realist bij de nabeschouwing door te benoemen dat deze wedstrijd niet de sterkste was onder zijn leiding tot nu toe. Soms gaat de zege naar de slimste en niet naar de sterkste.
Nunspeet moest zich gedwongen beperken tot countervoetbal en deed dat uiterst effectief.
Uit een handjevol kansen werden drie treffers verwekt, waarbij de winnende treffer zelfs niet tot een kans gerekend kon worden. De lichtvoetige Melle van der Woude (Man van de Wedstrijd!) schudde eerst de bonkige centrumverdediger van zich af en liet een doeltreffende toverboogbal van zijn voet vertrekken.
Dit tot afgrijzen van De Zwaluwen en tot opperste gelukzaligheid aan Nunspeetse zijde.
Daarna volgden er nog vele extra toegevoegde minuten voordat het winnende resultaat uitbundig gevierd kon worden.
Dat een feestelijk verloop voor de één, veel frustratie oplevert bij de ander bleek ook zaterdag.
Twee Hoornse spelers en de trainer konden met een rood hoofd en met een zelfde kleur kaart achter de omheining plaats nemen. Een wrede nacompetitie levert veel emoties op die zich soms moeilijk laten kanaliseren.
Nu dient de volgende horde zich aan. Komende zaterdag gaat FC Victoria uit Loosdrecht proberen Nunspeet uit de 1e klasse te stoten. Ook dat is een periodekampioen uit de 2e klasse.
Het klassenverschil moet getoond worden. Effectiviteit krijgt voor even voorrang op kwaliteit en vechtlust voor oogstrelend voetbal.
Verder lijkt het mij zinvol om bij de trainingen deze week veel aandacht te besteden aan het verdedigen van hoekschoppen en vrije trappen. Deze spelhervattingen leveren te veel ongemakkelijke en gevaarlijke situaties voor het Nunspeetse heiligdom op. Ook de onderlinge communicatie en afstemming tussen verdedigers en doelman kunnen wel een poetsbeurt gebruiken.
Nunspeet moet de krachtmeting onverschrokken en met een overdosis aan strijdvaardigheid aangaan. Alle toegestane middelen moeten worden ingezet om de kier in de deur verder open te duwen. Matigheid kan Nunspeet zich niet veroorloven, net zo min als een columnist woordkarigheid!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.