Zaterdag is de eerste competitiewedstrijd gespeeld, uit bij KHC werd een 0-0 gelijkspel behaald. Komende zaterdag volgt de eerste thuiswedstrijd op sportpark De Wiltsangh.
Nunspeet is er zaterdagmiddag niet in geslaagd de volle buit mee te nemen uit Kampen.Al vroeg in de wedstrijd claimden de blauw-witten van KHC een strafschop wegens hands. De leidsman uit Groningen zag hier terecht geen opzet in. KHC creëerde in de begin fase een licht veldoverwicht, maar wist zelden gevaarlijk te worden. De spitsen Goirney Rojer en Boaz Smit waren heel handig, maar wisten elkaar weinig te vinden. De beste kans was Dani Schmitz die zich zelf geheel vrij speelde voor het KHC goal, zijn schot werd goed gepakt door de KHC keeper. Tot slot wist KHC aan de hand van Boaz Smit, nogmaals gevaarlijk te worden maar zijn harde inzet werd gestopt door de uitstekende kepende Jardi Niebeek.
Na de rust hetzelfde spelbeeld, Nunspeet af en toe gevaarlijker. KHC met een paar kleine kansjes, maar de beste kans was voor Nunspeet. KHC bleef met een licht veldoverwicht steeds opzoek naar een voorsprong, maar Nunspeet verdedigde sterk. In de laatste minuten van de wedstrijd, was het opnieuw Nunspeet dat met goed verdedigen en de bal direct en snel door te spelen naar Emiel Goud die de overwinning op schoen leek te hebben. Door in de 90e minuut alleen op doelman Arian Sevok af te gaan. Deze doelman, van KHC, wist met een uiterste krachtinspanning prima redding te brengen en Nunspeet van een overwinning af te houden. In de spannende slotfase was het invaller Hushan Ali die voor KHC de overwinning nog binnen kon halen. Doelman Sevok plaatste met een geweldige uittrap de bal op Ali die vervolgens hard uithaalde. Nunspeet keeper, Jardi Niebeek, wist met schitterende krachtsinspanning de bal uit de rechter bovenhoek te halen. Verder kwam het echter niet meer, in een wedstrijd die eigenlijk ook geen winnaar verdiende.
Samengevat: Nunspeet heeft het eerste punt behaald, weinig kansen, maar wist door goed te verdedigen een terecht punt mee te nemen naar Nunspeet.
A.s. zaterdag ontvangt Nunspeet SDVB uit Barneveld, aanvang 14.45 uur.
Beslagen ruit
We leggen de eerste wedstrijd van de nieuwe competitie op de weegschaal en kijken waar de beslissende wijzer stil blijft staan.
Aan ene zijde van de balans stapelen we de positieve uitkomsten van het uitduel tegen KHC in Kampen: een vasthoudende verdediging, een uitstekend opererende keeper, geen tegendoelpunten en dus ook geen nederlaag.
De negatieve kant van de waag blijft niet leeg: niet gescoord, veel te weinig aanvallend voortgebracht, overbelaste vleugelaanvallers en dan vanzelfsprekend geen overwinning.
Dat het scorebord de hele middag maagdelijk bleef is dan een logische uitkomst.
Strateeg Lucas Hoekman stuurde zijn formatie in een 3-4-3 de arena in.
Vier spelers vormden een ruit op het middenveld, waarbij Van ’t Hof en Van de Grift het meest aanvallend waren ingesteld, terwijl het duo Karim Mulder en Marnix Tissingh tegen de defensie aan leunde. Zeker in de beginfase had de driemansverdediging deze steun hard nodig.
Een tweetal zeer beweeglijke en snelle KHC-aanvallers prikten als geïrriteerde wespen met regelmaat diep in het taaie Nunspeetse afweervlees. Met veel robuuste lichamelijkheid wist het centrale verdedigingstrio steeds het dreigende gevaar uit het doel weg te meppen, daarbij gesteund door doelman Niebeek die zaterdag de beste man aan Nunspeetse zijde was.
Ronduit bevreemdend was de opdracht voor de vleugelspitsen Goud en Schmitz, die op de vleugels vaak de verdediging moesten assisteren en daarna bij herwonnen balbezit in de omschakeling voor gevaar in voorwaartse richting moesten zorgen. Dat is ronduit teveel gevraagd voor het niveau waarop vv Nunspeet momenteel acteert. Zonder impulsen van de vleugels is een spits een doorweekt aangespoelde drenkeling op een totaal geïsoleerd eiland. Huisman kwam dan ook niet verder dan het aanleggen van een vuurtje op het strand om de aandacht te trekken van sporadisch overvliegende en verdwaalde ballen. Tevergeefs.
Pas na het inbrengen van Ten Dolle in de tweede akte van het schouwspel daalde er wat rust op de beslagen ruit in het centrum. Er ontstond een fractie meer voorwaartse druk, helaas te weinig voor zicht op een driepunter. Wellicht valt het te overwegen om voortaan te kiezen voor een kwartet achterin zodat de aanvallers wat ontlast worden van hand- en spandiensten in de defensie. Er zal ook gescoord moeten worden!
Wat de waarde is van deze remise valt lastig te duiden. Is KHC een kampioenskandidaat of moet het op het dunne draadje van de degradatiestreep balanceren? De Nunspeetse supporters die de Veluwse formatie al jarenlang volgen zullen opperen dat KHC-uit altijd een duivelse klus is. De realisten onder hen zullen beamen dat de laatste seizoenen elke wedstrijd voor de blauw-gele hoofdmacht een ongemakkelijk en zwaar karwei was.
Voorlopig blijft deze competitie nog een zwaar gesluierde dame. Pas na een aantal wedstrijden zal het omfloerste gelaat wat zichtbaarder worden. Zien we dan een stralende schoonheid of een totaal versplinterde ruit?
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.