Na een lastige herstart van de competitie met twee gelijke spelen op rij wachtte zaterdag jl. de uitwedstrijd in en tegen Renswoude.
Het was Nunspeet dat direct de aanval opzocht om zo snel mogelijk op voorsprong te komen. Zo was het eerst Joep Banse die over rechts alleen op de keeper afging maar zijn schot gekeerd zag worden. Twee minuten later wist de keeper van de thuisploeg een iets te zachte kopbal onschadelijk te maken.
Nu was het de beurt aan de thuisploeg, maar het schot van Renswoude verdween net naast het doel van keeper Niebeek. Na ruim een half uur kreeg Max Jansen de kans om een vrije bal net buiten de zestien binnen te schieten, maar zijn schot verdween centimeters naast het doel.Op slag van rust leek de thuisploeg alsnog op voorsprong te komen maar opnieuw was het keeper Niebeek die Nunspeet op de been hield.
De tweede helft een vergelijkbaar spelbeeld, Nunspeet dat voortdurend de aanval zocht en de thuisploeg die op de counter bleef loeren. Joep Bandse bleef veruit de gevaarlijkste aanvaller, zo wist de aanvaller de lat te raken en speelde hij zichzelf na een schitterende actie vrij, maar de keeper wist opnieuw reddingboten brengen. Even later leek Dennis van de Wal dan de 1-0 aan te tekenen, maar opnieuw stond de lat een doelpunt in de weg.
Zo leek de wedstrijd op een onverdiende 0-0 te eindigen tot good old Dean van Ooijen in de 85e minuut de winnende treffer liet aantekenen. Door deze drie punter en het verlies van koploper Roda ’46 voert Nunspeet de ranglijst weer aan.
Zaterdag ontvangt Nunspeet om 15:00 uur Hooglanderveen op sportpark De Wiltsangh
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Geen glans, dan stevig poetsen!
De glimmende glans en de schittering die in het begin van de competitie over het Nunspeetse spel lag is mat en dof geworden. Dan rest er slechts één opdracht en dat is lang en intensief poetsen.
En dat deden de Nunspeetse spelers afgelopen zaterdag in Renswoude, een dorp in de Gelderse Vallei. De plaatselijke voetbalvereniging daar verkeert ook in een vallei; ze staan stevig onderaan op de ranglijst. Dus daar punten verspelen zou een regelrechte aanfluiting voor de equipe van trainer Werner Pluim betekenen
Toch leek het er lang op dat dit onheil de blauw-gele formatie zou treffen. Pas in de eindfase van het duel produceerde Dean van Ooijen, die pas laat als invaller binnen de lijnen zijn opwachting maakte, de enige treffer van de wedstrijd. Eén doelpunt, drie wedstrijdpunten en terug aan de top van de tabel. Dit mede doordat de mededingers voor de titel hier en daar punten lieten liggen.
Nunspeet heeft de teugels weer in eigen hand voor resterende tien duels.
Dat juist Dean van Ooijen de verlossende treffer voor zijn rekening nam is niet bijzonder.
Dit seizoen speelde hij, steeds als invaller, ongeveer een ruime halve wedstrijd. In die korte tijdsspanne produceerde hij wel een kwartet treffers en is daarmee veruit de meest trefzekere speler van het team. Met volle inzet en concentratie vertolkt hij keer op keer een zeer dienstbare en succesvolle rol. Zo bezien is het jammer dat hij na dit seizoen een paar treden lager gaat spelen.
Poetsen, zoals gememoreerd, hard werken, dat wordt er gevraagd als het spel niet meer zo geolied en gesmeerd loopt. Niet aflatend zwoegen en sleuren; dat liet het team zaterdag zien.
Blijven doordrukken tot het bittere einde en met die instelling was het einde verre van bitter.
Los van het matige spel zat het Nunspeet ook niet echt mee. Max Jansen schampte met één van zijn befaamde schoten de paal, Joep Banse en Dennis van der Wal testten beiden de kwaliteit van de doellat en andere scoringsmogelijkheden vonden de doelman van Renswoude op hun pad.
Dit alles overziende was Nunspeet de enige die aanspraak kon maken op de winst. Renswoude kreeg een paar schaarse kansen doch die rechtvaardigden zeker geen recht op een triomf.
Good Old, Dennis van der Wal, die aan het eind van dit seizoen een punt achter zijn prachtige carrière gaat zetten, was een lichtend voorbeeld hoe men een strijd dient aan te gaan. Naar mate het gevecht vorderde dook hij steeds vaker in de vuurlinie op. Met ziel en zaligheid, met handen en voeten, met alles wat een bal kan beroeren, ging hij voorop in de zoektocht naar de verlossende voltreffer. Hij was het dan ook die Dean van Ooijen heerlijk bediende bij de winnende score.
We gaan deze ruwe bolster, blanke pit, zeker nog missen.
Deze laatste ontwikkelingen in de competitie en de stand van Nunspeet op de ranglijst moeten toch voldoende motivatie en scherpte opwekken om de laatste tien duels met volle overtuiging aan te vatten. Het aftellen is nu echt begonnen. Haperen is afhaken!
Zaterdag verwacht het Nunspeetse thuispubliek weer een herboren team op het veld te zien.
VV Hooglanderveen is dan de tegenstander. Destijds in het uitduel ontsnapte Nunspeet in het begin van de wedstrijd aan een stevige achterstand. Laat dat nu niet weer gebeuren.
Toen winst en nu weer winst; dat wordt er gevraagd op weg naar hopelijk een bijzonder feestelijk slot van dit voetbalseizoen.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’