Het bekeravontuur is voor vv Nunspeet dit seizoen op een teleurstelling uitgelopen. De eerste wedstrijd, tegen WHC, eindigde nog verdienstelijk in een gelijkspel maar de daaropvolgende wedstrijd tegen SVI ging met 4-2 verloren.
Afgelopen zaterdag stond het laatste duel, uit tegen en in Nieuwleusen op het programma. Ook aan deze strijd wisten de Nunspeters geen punt over te houden. Met een 4-0 nederlaag werden de Blauw-Gelen naar huis gestuurd. Deze uitslag is enigszins geflatteerd daar Nunspeet een groot deel van de wedstrijd gelijkwaardig was aan de Overijsselse tegenstander. Pas in de eindfase werd Nunspeet totaal overlopen. De moraal en bezieling vloeiden weg uit het team.
Al na zeven minuten moest Nunspeet een klap incasseren. Nadat de defensie op de flank veel ruimte weggaf scoorde Leon de Raad met een harde schuiver. Nunspeet speelde daarna veel kansen bij elkaar maar wist er niet één te verzilveren. De gelijkmaker bleef daardoor helaas uit. Na de rust scoorde Reinier Meijerink uit een vrije trap de 2-0. Vanaf dat moment speelde Nunspeet een kansloze en verloren wedstrijd. Niet veel later soleerde Thomas Koobs door de Nunspeetse defensie en schoot van dichtbij raak. Een overtuigend afstandschot van Randy Vink bracht de eindstand op het scorebord.
Nunspeet is door deze nederlaag uitgeschakeld voor het verdere verloop van het bekervoetbal en kan zich geheel gaan richten op de naderende competitie. Die start voor Nunspeet op 30 september met een uitwedstrijd tegen Unicum in Lelystad.
A.s. donderdag speelt Nunspeet nog een oefenwedstrijd tegen Go Ahead Kampen. De wedstrijd op Sportpark Midden-Wetering begint om 20:00 uur.
De schrik van een landman.
De oogsttijd komt naderbij. In de Nunspeetse ommelanden is maanden geleden, gepoot, geplant en gezaaid. De weelderige velden en de schrale akkers werden bemest en beregend. Vlijtige handen en ingenieuze machines schoffelden en wiedden het onkruid weg om het gewas tot volle wasdom te laten komen. De wind, de wolken en neerslag in vele gedaanten trokken over het land.
Nu komt de tijd om de vruchten van alle inspanningen binnen te halen. De boer maakt een laatste inspectieronde om te beoordelen of de tijd rijp is om de opbrengst uit de klei en het zand te verlossen.
Ook de hoofdtrainer van vv Nunspeet, Werner Pluim, begon maanden geleden met het opkweken van al het pootgoed dat hij ter beschikking had. Voor het eerst als technisch hoofdverantwoordelijke lag er een ontgonnen seizoen voor zijn voeten. Hij begon met ploegen, eggen en egaliseren. Ook sorteerde hij zorgvuldig het zaaigoed dat hem ter beschikking stond. Zijn ogen dwaalden rond in een domein vol met nog te ontkiemen ooft. Een vage melange van spelers uit het vorige seizoen en een stevige handvol nieuwelingen. Zes acteurs verruilden een ander podium voor de Nunspeetse arena en uit de jeugdselectie dienden zich ook gegadigden aan.
Eind juli begon de aanloop naar de nieuwe competitie. Inmiddels zijn we bijna twee maanden, ruim twintig intensieve trainingen en zeven oefenwedstrijden verder. Hoog tijd om te reflecteren op deze opmaat naar het seizoen. Staat er al iets boven de bewerkte grond en valt er al enige opbloei te bespeuren? Dit is het moment voor een tussentijdse evaluatie en het opmaken van een voorlopige balans. Gaan we vol zelfvertrouwen en met onwankelbaar geloof het speelveld van de 2e klasse op?
Daarover ben ik allerminst gerust. De laatste wedstrijden in de pouleronde voor de beker reiken weinig aanleiding aan voor optimisme. De tussenbalans geeft als uitkomst onbalans.
De kwaliteit is ver te zoeken, kwaliteit is meer dan de som van trainingen en oefenwedstrijden.
Kaliber en klasse horen intrinsiek aanwezig te zijn in het voetbalvermogen van elk individu.
Daar ontbreekt het aan. Het Nunspeetse spel is instabiel en hangt van omissies aan elkaar.
Het scoren van treffers, een niet onbelangrijk onderdeel van het voetbalspel, vergt nog intensieve therapie voordat de patiënt transformeert van ziek naar potent.
Van de zes nieuw overgekomen spelers stonden er zaterdag tegen Nieuwleusen vier in het basisteam en de twee anderen maakten in de tweede helft hun opwachting. Dus ongeveer de helft van het team bestaat uit tweevoeters die het Nunspeetse erfgoed en de historie van de bijna 100-jarige club missen. Dragen zij bij aan een substantiële verbetering van het voetbalniveau in vergelijking met de met voorbije degradatiejaar? Vooralsnog ontgaat dat de meeste supporters.
Het spel van Nunspeet, oud en nieuw, is absoluut geen verwennerij voor de supportersogen.
De inspectieronde die landman Pluim langs de ontwikkeling en de resultaten maakt moet hem de stuipen op het lijf jagen. De enige lichtpuntjes zijn momenteel de halogeenlampen in de lichtmasten tijdens de avondtrainingen. Naast alle wedstrijden van vv Nunspeet aanschouw ik ook regelmatig de trainingen van onze selectiegroep. De oefenstof is gevarieerd en wordt veelal met een hoge intensiteit uitgevoerd. De sfeer in de groep lijkt vanaf de zijlijn in orde. De trainersstaf toont volle inzet en betrokkenheid. Daar schuilt dus niet het manco. Waar dan wel?
Zelfingenomenheid, hooghartigheid, kapsones misschien? Wij als kersverse ex-1e-klasser zullen die 2e-klassers wel even laten zien dat ons verblijf hier maar van zeer korte duur zal blijken. Die catastrofale air zal vanaf nu moeten omslaan in volledige focus, noeste arbeid en realiteitsbesef.
Alleen met die attitude zal de Nunspeetse bouwgrond vruchtbaar kunnen worden.
Het werk gaat biddend verder zoals de dichter J.W.F Werumeus Buning in zijn gedicht ‘Ballade van de boer’ zo treffend typeert:
‘En de boer die ploegde voort,
en toen zijn akker ten einde was
toen keerde de boer de ploeg en
knielde naast zijn ploeg in het gras
en de boer, hij werd verhoord’.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Prachtige afsluiting van de column. Beter dan het vertoonde spel.
Comments are closed.