Bijna iedereen was het er na afloop van de wedstrijd tussen CSV Apeldoorn en Nunspeet wel over eens. Het was duidelijk een wedstrijd met twee gezichten. De eerste helft was voor de thuisploeg. De tweede voor Nunspeet met de kans om met een overwinning weer in de bus naar Nunspeet te stappen.
De thuisploeg, thuis nog ongeslagen, schoot direct fel uit de startblokken. CSV wist vooral in het eerste half uur een aantal goede mogelijkheden te creëren. Zo stonden paal, lat en keeper Sean Poot deze voorsprong in de weg. Nunspeet knokte zich na dit lastige eerste half terug in de wedstrijd en kreeg op slag van rust zelfs de kans om met een voorsprong de rust in te gaan.
In de tweede helft startte Nunspeet met veel druk op de thuisploeg. De rood-gelen moesten terug. Toch was de eerste grote kans voor Apeldoorn, aanvaller Fedde Timmer schoot op het doel passeerde keeper Poot, maar zag zijn schot eindigen op de lat boven Poot. Niet veel later kwam de thuisploeg toch op voorsprong, uit een voorzet wist Steven van Es de bal net voldoende te raken om Poot kansloos te laten: 1-0.
Amper zes minuten later was de stand weer gelijk. Na een counter eindigde de bal op de lat en in de rebound maakte Job Hoogedoorn, met een geplaatste schuiver, gelijk: 1-1. In de 71e minuut was het Lars van Wetering die na een aantal weken van afwezigheid door een blessure weer zijn eerste minuten kon gaan maken voor Nunspeet.
Daarna ontstond er een rommelige open wedstrijd waarin Apeldoorn het meeste balbezit had maar Nunspeet waar mogelijk gevaarlijk de aanval zocht. Toen de ‘klok’ al negentig minuten aangaf kreeg Nunspeet de grootste kans op de overwinning. Een prachtig schot van invaller Patrick Pluim was met grote snelheid op weg naar de bovenhoek. Met een katachtige reactie en de vuist van zijn rechterhand voorkwam keeper Dean Bredewolt dat de drie punten als nog naar Nunspeet zouden gaan.
A.s. zaterdag wacht een echte zes-punten wedstrijd, buurtvereniging Hierden brengt dan een bezoek aan sportpark De Wiltsangh. Aanvang 14:45 uur. De wedstrijdbalsponsor is vd Berg Slagerij uit Hierden
Na afloop van de wedstrijd is er in de kantine, ’t Trefpunt, een optreden van de Nunspeetse band Lane 51.
Op zoek naar driepunters!
Na het laatste fluitsignaal zaterdagmiddag in Apeldoornse Orderbos verlieten de Nunspeetse supporters tevreden het feeëriek verlichte sportpark over de ruw betonnen trappen. Eenmaal boven aangekomen drong de verbazingwekkende en enigszins onthutsende slotsom pas door.
Even tevoren hadden ze waarschijnlijk de beste uitwedstrijd van het blauw-gele Wiltsangh-team in deze competitie gadegeslagen. Desondanks is de Nunspeetse situatie op de ranglijst danig verslechterd. Bij de aftrap was Nunspeet nog een viertal wedstrijdpunten verwijderd van de catastrofale rechtstreekse degradatieplaats, doch na de strijd en het bijwerken van boeken bleek deze marge gehalveerd!
Veldmaarschalk Erwin Brem, die in het dagelijks leven mensen ondersteunt met een beperking en die taak dus moeiteloos kan doortrekken naar de Nunspeetse selectie, kon weer beschikken over de vaste waarde Job Hoogedoorn die in het bekertreffen van vorige week door een schorsing ontbrak. Hij scoorde de waardevolle gelijkmaker met dodelijke precisie. Deze keer ontbrak Lucas Pelgrum die door de KNVB een verplichte adempauze kreeg opgelegd. Daar was hij ook aan toe gezien de povere indruk die hij in de voorgaande wedstrijden maakte.
De robuuste routinier Peter Huijgen kreeg de stek centraal voorin toebedeeld in plaats van de nog herstellende Lars van Wetering. Wat is het toch een voorrecht om over een balvaste en hardwerkend aanspeelpunt in de spits te beschikken. De Apeldoornse afweer zette menigmaal ongeoorloofd duw- en trekwerk in om Huijgen het leer te ontfutselen.
Op het centrale deel van de arena zette Marchello Besselsen de lijnen uit. Hij begint zich daar steeds nadrukkelijker te manifesteren. Balvaardig en wendbaar. In de tweede helft kon hij het goede niveau nog niet helemaal tot het eindsignaal doortrekken maar dat lijkt een kwestie van tijd.
Ook Enes Keklikoglu verbeterde zich aanzienlijk. Bij menige voorafgaande match leek hij een skipoortje op een oneindig grote gladde helling waarbij de tegenstanders hem met speels gemak links en rechts passeerden. In Apeldoorn echter was hij een slagboom die vaak keurig op tijd de tegenstanders de route naar het doel blokkeerde.
Voeg daarbij een ijzersterk optreden van doelman Sean Poot in de eerste episode van de tweekamp en de degelijke afweer is daarmee afdoende verklaard.
Aanvallend maakte Frank Boers, die na de pauze werd ingebracht, een prima indruk. Menigmaal gleed hij handig langs zijn directe belager en leverde daarop veelal een goede voorzet af.
Bij Jonathan van ’t Hof kwam daar veel minder van. Hij lijkt steeds op zoek naar het juiste been om een scherpe voorzet af te leveren. Zijn snelheid is wel een geducht wapen.
Marco de Vries moet nog even bij de ‘Pupillen van de Week’ gaan informeren hoe je van enkele meters afstand vrij voor het doel het net moet laten bollen. Patrick Pluim veroverde in de slotminuut net niet ‘De Pluim van de Maand’. Die ging naar de doelman van Orderbosbewoners die de hoge inzet van Pluim niet wilde laten promoveren naar een overwinning voor de VV Nunspeet. Schot en redding top!
Ondanks een goede wedstrijd, tegen een sportieve vijand die in thuiswedstrijden nog geen punt had laten liggen, verkeert Nunspeet aanhoudend in de gevarenzone. Spelers en staf moeten zich realiseren dat de 1e klasse D de levensgevaarlijke Serengeti van Oost-Nederland is.
Overal loeren leeuwen, jachtluipaarden en hyena’s en in alle troebele poelen liggen krokodillen klaar om elke onachtzame passant te verscheuren.
Nunspeet moet het robuuste en positieve spel van deze laatste wedstrijd benutten en toepassen in het vervolg van de competitie om zelf jager te worden in plaats van prooidier. De komende drie ontmoetingen tegen Hierden, Go Ahead en DZC moeten een paar driepunters opleveren. Gebeurt dat niet dan zal tijdens de jaarwisseling geen oogstrelend siervuurwerk boven ‘De Wiltsangh’ te bewonderen vallen, maar zal een zwerm krijsende aasgieren het verwonde prooidier kwijlend in het oog houden.
Met de inzet, durf en het enthousiasme van dit jongste weekeinde hoeft het niet zover te komen!
Comments are closed.