In een aantrekkelijke wedstrijd heeft Nunspeet met 2-2 gelijk gespeeld tegen DOS Kampen. Opvallend was de opnieuw snelle 2-0 achterstand voor het team van Werner Pluim en de achtervolging welke hierdoor ingezet moest worden, die eindigde in een 2-2 eindstand.
In de 9e minuut was het eerste gevaar voor de thuisploeg, het schot van aanvaller Blok verdween over het doel van Jardi Niebeek. Enkele minuten later het eerste gevaar van Nunspeet, hier wist de DOS keeper alert op te reageren en maakte deze kans voor Nunspeet onschadelijk. Binnen het kwartier toch de 1-0 achterstand voor Nunspeet. Een bal die lang onderweg was, werd door Vincent Huisman, vorig seizoen nog spelend voor Nunspeet, perfect afgewerkt en hiermee Jardi Niebeek kansloos achterlatend.
In de 22e minuut leek Dean van Ooijen Nunspeet op gelijke hoogte te brengen, maar tot een doelpunt kwam Dean niet. Twee minuten later mocht de thuisploeg een vrije trap nemen, en vanaf een meter of dertig werd de bal onhoudbaar achter doelman Jardi Niebeek in het doel geschoten. Opnieuw een snelle 2-0 achterstand. Nunspeet, leek wakker geschrokken en wist snel te reageren, binnen 5 minuten was het de ingevallen Max Jansen die een perfect geplaatste vrij trap door Andrew Galea koppend afgerond zag worden, 2-1. Een gelijkmaker op slag van rust werd door de scheidsrechter afgekeurd waardoor de ruststand 2-1 was en bleef.
In de 2e helft een ander spelbeeld, Nunspeet zette hoger druk wat direct tot een aantal kleine mogelijkheden leidde. Het duurde echter tot een kwartier voor het einde voordat Nunspeet de gelijkmaker wist te scoren. Opnieuw was het de sterk spelende Max Jansen die met een goed geplaatste vrije trap Andrew Galea wist te bereiken en deze met opnieuw een rake kopbal de 2-2 liet aantekenen. In de slotfase ging Nunspeet op jacht naar het derde en winnende doelpunt, maar deze viel helaas niet waardoor er een 2-2 eindstand was.
Zaterdag ontvangt Nunspeet in de laatste (thuis)wedstrijd van 2023, Fc Horst op sportpark De Wiltsangh. Aanvang 14:45 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Onmacht en onfortuin.
Om een wedstrijd te winnen moet er gescoord worden en altijd één meer dan de tegenstander.
Als het team die doelstelling niet haalt wordt er hooguit één punt aan het totaal toegevoegd en soms helemaal niets. Aan het doeltreffend afronden van een aanval zou de aanvalslinie een belangrijke bijdrage moeten leveren. Is deze laatste stelling schemeren de zwakheden van het huidige Nunspeetse elftal door.
Waar in de aanvang van de competitie de aanvallers hun steentje bijdroegen, is dat in het laatste trio duels niet meer geval. Zowel afgelopen zaterdag tegen DOS Kampen, als in de twee wedstrijden daarvoor tegen SVI en WVF waren het steeds de middenvelders en de verdedigers die het team en de aanhang lieten juichen. De aanvallers missen de kwaliteit om tot scoren te komen.
Niet verwonderlijk dat trainer Werner Pluim en zijn assistenten naarstig op zoek zijn naar een linie die opnieuw het net kan vinden. Een hele klus daar scorende aanvallers al jaren slecht gedijen op de arme en zanderige Veluwse grond van ‘De Wiltsangh’.
Zaterdag in Kampen kwam er opnieuw een team uit de mixer van de staf die meer smaak en aroma aan het spel zou moeten geven. De eerste hap van dat nieuwe recept smaakte zoals al vaker geproefd. Binnen een half uur stond Nunspeet op een nadelig saldo van minus twee! Alles went, zo ook dit. Pijnlijk dat het juist Vincent Huisman was die voor DOSK de score opende. Een aanvalsleider die vorig seizoen nog het Blauw-Geel droeg en toen tamelijk allergisch was voor scoren. Welke medicijn hebben ze hem in Kampen toegediend dat vorig seizoen niet in de Nunspeetse medicijnkast voorradig was? Bij Nunspeet kon hij onbehandelbaar vertrekken.
Gelukkig beschikt Nunspeet over centrale verdediger Andrew Galea, die steevast het vijandelijke strafschopgebied opzoekt bij corners en vrije trappen die aan Nunspeet worden toegekend.
Dat hij daar, zelfs uit het kunstgras, klavertjesvier kan plukken toonde hij met een duo kopstoten die de keeper te machtig bleken. Door zijn toedoen werd de opgelopen schade hersteld.
Terecht ‘Man van de Wedstrijd´. Het te prijzen dat de verdedigers Galea en Dam regelmatig een bijdrage leveren aan de doelpuntenproductie.
Met deze wijze van resultaat boeken komt een andere schaduwzijde van het Nunspeetse spel aan de orde. Het lukt maar niet om een goede aanval op te zetten en die doeltreffend af te ronden.
Spelhervattingen zijn de reddingsboeien voor het aanvallende deel van de Veluwse formatie.
Het met gevoel nemen van een vrije trap of een hoekschop vraagt om de juiste kwaliteit. Laat Nunspeet nu over een acteur in de selectie beschikken die deze kwaliteit keer op keer ten toon spreidt en wel Max Jansen. Zo ook in deze laatste wedstrijd. Het is wel verbazend dat hij zelden een basisstek krijgt toebedeeld en dat terwijl zijn kwaliteiten hem daartoe wel het recht verschaffen. Dat hij door de trainersstaf stelselmatig wordt genegeerd is niet langer te verdedigen. Wat hier speelt is duister.
Botsen er persoonlijkheden, is er sprake van een dubieuze invloed van één of meerdere spelers op trainer Pluim of is men blind voor vaardigheden? De antwoorden moet ik u schuldig blijven. Er speelt kennelijk meer dan voetbalcapaciteiten sec. Speelt Jansen foutloos en beheerst hij alle facetten van het spel feilloos? Natuurlijk niet, doch noem één speler bij Nunspeet die dat alles wel beheerst. Die loopt niet rond binnen de groene gordel van ‘De Wiltsangh’. De conclusie moge helder zijn. Helaas strandt de staf tot veler ergernis vaak op het eiland van onbegrepen besluiten.
Het onfortuin blijft Marnix Tissingh achtervolgen. Al na een minuut of twintig raakte hij geblesseerd en moest vervangen worden. Vanaf de zijlijn zag het er ernstig uit. Dat is voor hem persoonlijk een sportief drama. Heel lang heeft hij moeten revalideren van een vorig kwetsuur en werkte hij hard en zonder te twijfelen aan de terugkeer binnen de krijtlijnen. Alleen door vastberadenheid lukte hem dat in dit seizoen. Alle lof. Aan zijn spel was wel te zien dat hij nog lang niet zijn oude niveau had hervonden. De klasse waarmee hij in het verleden vele jaren vv Nunspeet zo veel plezier en vooruitgang bracht was verbleekt.
Met deze nieuwe lichamelijke tegenslag lijkt zijn afscheid dichtbij. Hoe vaak en hoe lang is het nog op te brengen om weer de vaste bewoner van de medische ruimte te worden? Het is aan hem!
Remise tegen DOSK, één punt erbij. Helaas ook een plaats gezakt op de ranglijst.
Met gelijke spelen kom je niet verder. Nunspeet zwabbert rond de fatale lijn van nacompetitie en degradatie. Nu op de nog net veilige plaats 8. Een trede lager levert problemen op voor handhaving in het jubileumjaar. Het zal toch niet? Huivering!
A.s. zaterdag de laatste confrontatie voor de winterstop tegen FC Horst dat koploper Hierden een tweede nederlaag bezorgde. De aanhang hoopt op legaal en oogverblindend Nunspeets vuurwerk!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Natuurlijk moet Max Jansen als middenvelder in de basis. Heeft uitstekend schot en een goed inzicht.
Altijd opstellen zo’n speler.
Misschien valt de blessure van Tissingh nog mee. Krijgt nu rust en tijd om te herstellen tot eind januari.
Verder zie ik Nunspeet via de nacompetitie nog wel in aanmerking komen voor promotie. Het staat allemaal dicht op elkaar.
Comments are closed.