NUNSPEET – Afgelopen zaterdag was koploper BOL de tegenstander van vv Nunspeet. Geen eenvoudige opgave. In het begin van de wedstrijd was het doelman Jardi Niebeek die Nunspeet overeind hield. Hij moest er zelfs een strafschop voor stoppen. Dat deed hij met veel flair. Aanvallend kon Nunspeet er weinig tegenover stellen. De rust brak aan met de brilstand.
In de tweede helft pakte Nunspeet het wat energieker aan. Het spel was in evenwicht en Nunspeet kreeg enkele scoringskansen. Verder dan het treffen van paal en lat kwam het echter niet. De wedstrijd leek op een gelijkspel uit te draaien totdat in de 81e minuut Ruben Beentjes het team uit Broek op Langedijk op een 0-1 versprong schoot. Dit na laks ingrijpen van verdediger Andrew Galea. Het lukte de Nunspeters daarna niet meer om de gelijkmaker te scoren.
Door deze derde nederlaag op rij raakt Nunspeet in de problemen. De afstand met de achtervolgers is danig geslonken. Volgende week krijgt Nunspeet de kans om het puntentotaal op te vijzelen in de wedstrijd tegen NSC in Nijkerk. Aanvang 14.30 uur.
Keizerlijke Observaties, een column.
Zwaar weer in de lente.
In de kluwen van alle politieke opwinding van deze week bereidde het eliteteam van vv Nunspeet zich voor op een thuiswedstrijd in het weekeinde. Een week van voorbereiding en preparatie.
Dit om alle Nunspeetse boeren, burgers en buitenlui weer eens aangenaam te vermaken.
Na een tweetal stevige nederlagen stond vv Nunspeet zaterdag voor de opgave om die negatieve reeks te onderbreken. Wel kreeg de Veluwse equipe te maken met de onfortuinlijke coïncidentie dat er moest worden aangetreden juist tegen de aanvoerder van de ranglijst, BOL uit Broek op Langedijk. Op voorhand al geen simpel deuntje op het bekende fluitje van een cent.
De strijd begon niet erg hoopgevend voor Nunspeet. Slechts door uitstekend werk van doelman Jardi Niebeek bleef het Nunspeetse doelvlak gevrijwaard van een brute ontmaagding. Zelfs een aan BOL toegekende strafschop wist hij bekwaam onschadelijk te maken.
Het lukte Nunspeet niet om tot dreigend tegenspel te komen tegen een opponent die heel hecht en gedegen opereerde. Dat de thee gehaald werd met een gelijke stand was al een ruime beloning.
In de eerste helft moest middenvelder Melle van der Woude met een blessure de arena verlaten. Hij is al weken hard werkend op zoek naar de uitstekende vorm die hij eerder etaleerde. Momenteel worstelt hij struikelend en zoekend over het veld zonder veel positief effect te sorteren. Invaller Vincent Huisman nam zijn stek over.
Na de wisseling van spelrichting kreeg Nunspeet meer grip op de strijd. De dominante rol van BOL slonk zienderogen. Veel gevaar was er niet meer af te wenden voor de Nunspeetse verdediging.
Aanvallend trachtte Nunspeet met techniek en fysiek een treffer te forceren. Het witte raamwerk van paal en lat werd wel gevonden doch het doelnet bleek steeds een stap te ver.
Nu is de aanvalslinie van Nunspeet geen geoliede machinerie en spelers met scherpte en doelgerichtheid zijn niet voorhanden. Dat euvel openbaart zich al te lang!
De supersnelle Emiel Goud moest na enige omzettingen in het elftal vanaf het middenveld de weg naar voren vinden en tevens zo nu en dan verdedigend een handje toesteken. Die dubbele opgave bleek te zwaar om voor groot gevaar te zorgen. Ook Vincent Huisman kon geen indruk maken.
Op de linkervleugel moest Jonathan van ’t Hof de angel zijn die diep in het vijandelijke vlees moest doordringen. Ook hij heeft veel betere periodes gekend. Nu is hij vooral verbaal sterk aanwezig maar de gewenste taal van zijn voeten is inmiddels verstomd. Het wordt tijd om praten om te wisselen voor presteren.
Bij Andrew Galea was er diep in de tweede helft ook sprake van een omwisseling. Hij ruilde even zijn kwaliteit om voor naïviteit met als gevolg de niet meer verwachte tegentreffer die uiteindelijk de doodsteek voor Nunspeet zou blijken.
De positie op de ranglijst is precair en de vooruitzichten zijn dubieus. De gloed en de glorie zijn vervaagd in de lentenevels. Nunspeet is een tandeloos beest en daardoor een bedreigde diersoort.
Het is te hopen dat de urgentie om glans terug te brengen in het spel en op het puntentableau nu tot diep in de haarvaten bij de spelers is doorgedrongen. Het politoeren kan beginnen!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.