NUNSPEET – Op een sfeervol sportpark De Wiltsangh wist Nunspeet opnieuw een driepunter bij te schrijven aan haar punten totaal. Gesteund door een grote groep fanatieke jonge supporters met trommels en vlaggen werd AGOVV met een 2-1 nederlaag terug naar Apeldoorn gestuurd.
De thuisploeg begon opnieuw sterk aan de wedstrijd en binnen 5 minuten was het Jonathan van t Hof die de 1-0 al wist te scoren, volgens de assistent scheidsrechter echter vanuit buitenspel positie. Dus een 0-0 tussenstand. In de 10e minuut de eerste kans voor de gasten uit Apeldoorn, een snelle aanval over de linkerkant, afgerond met een hard schot in de hoek kon uitstekend gekeerd worden door keeper Jardi Niebeek.
In de 18e minuut werd er binnen het strafschopgebied een overtreding gemaakt op Emiel Goud. De scheidsrechter twijfelde geen moment. Strafschop voor Nunspeet, deze buitenkans vanaf 11 meter werd door Asse Visscher gemist en het bleef 0-0. Even later een snelle counter over links waarbij Emiel Goud met zijn snelheid alleen op de keeper af kon gaan, ook deze kans ging nog aan Nunspeet voorbij. In de slotminuten van de eerste helft was het dan alsnog de verdiende 1-0 voor de thuisploeg. Uitblinker Jonathan van’t Hof kreeg de bal voor zijn voeten en haalde verwoestend uit 1-0.
De tweede helft had een vergelijkbaar spelbeeld, een oppermachtig Nunspeet en een op de counter loerend AGOVV. In de 54e minuut was het spits Asse Visscher die Nunspeet op een 2-0 voorsprong wist te zetten door alert en koelbloedig te reageren bij een, door Marnix Tissingh, snel genomen vrije trap. Hierna creëerde Nunspeet nog diverse kansen door goed aanvallend voetbal, maar het was AGOVV dat vlak voor tijd geheel tegen de verhouding in en uit het niets, via Maikel van der Wijk, zomaar de 2-1 wist te scoren. In de resterende minuten liepen de emoties bij de gasten hoog op wat resulteerde in twee rode kaarten, voor de trainer en een speler. De overwinning kwam voor Nunspeet niet meer in gevaar.
Zaterdag brengt Nunspeet een bezoek aan WVF.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Zuster Ursula.
Op deze zaterdagmiddag in de herfst fiets ik naar ‘De Wiltsangh’ om daar ‘onze jongens’ in volle actie te zien tegen AGOVV, eens een roemruchte vereniging in het betaalde voetbal. Een club waarmee ik als geheelonthouder veel verwantschap voel. Ooit in 1913 opgericht om ‘onrustbarende drankmisbruik en de gevolgen daarvan na sportwedstrijden’ te bestrijden. Dat was voor de Eerste Wereldoorlog dus ook toen al een sociaal-maatschappelijk probleem. Er is sindsdien weinig veranderd.
Vandaar AGOVV: Apeldoornse GeheelOnthouders VoetbalVereniging.
Wat mij te wachten staat is zoals vaker ongewis. In de wonderlijke wereld van de rollende bal kan er van alles passeren. Niets ligt vast en elke uitkomst is denkbaar. Zeker bij Nunspeet. Gaan de Blauw-Gelen zich vandaag presenteren als een prachtig visitekaartje van de vereniging, of gedragen ze zich als een carnavalsvereniging, het is uiteindelijk de Elfde van de Elfde, of schotelen ze vandaag de aanhang kinderspel voor dat past bij een speeltuinvereniging? Tijdens het verloop zou blijken dat alle ingrediënten en schakeringen van deze gezelschappen een plekje kregen.
In de eerste omloop van de strijd bleek dat Nunspeet slechts fractioneel beter speelde dan de vorige week in Epe en dat tegen een substantieel mindere tegenstander. Er viel voor de rust wel enige progressie in het spel te ontdekken, geïllustreerd door een afgekeurde treffer van Jonathan van ’t Hof, een gemiste strafschop door Asse Visscher, een prachtige mogelijkheid voor Emiel Goud en uiteindelijk de voorsprong na één van de spaarzame vloeiende aanvallen.
Een uitgekiende assist van Asse Visscher werd door de snel oprukkende Jonathan van ’t Hof doeltreffend, en tot vreugde van de supporters, tot doelpunt gepromoveerd. Laatstgenoemde kwam in deze wedstrijd weer veel beter voor de dag dan in de weken daarvoor.
Aan de thee tijdens de pauze was waarschijnlijk een bijzonder elixer toegevoegd die er voor zorgde dat de Nunspeetse formatie volledige controle over de wedstrijd kreeg. AGOVV bleek een ongevaarlijke opponent en kwam niet of nauwelijks nog voor het domein van doelman Jardi Niebeek, die overigens voor de rust een paar maal met katachtige sprongen zijn doelvlak schoon hield, wel met enig gevoel voor theater en spektakel. Voetbal is ook vermaak en variété!
Een snel en slim genomen vrije trap van Marnix Tissingh vond Asse Visscher die tot zijn verbazing vaststelde dat de gehele Apeldoornse defensie dacht aan een buitenspelsituatie. Hij maalde daar niet om en lepelde het witte ronde leer over de doelman in het verlaten doel. De 2-0 stond stevig.
Daarna dacht Nunspeet carnaval, een feest dat mijzelf nimmer aansprak, met leut en jolijt te kunnen te kunnen gaan vieren. Onzorgvuldigheid, verlies aan concentratie en pech brachten Nunspeet niet verder op weg naar een geruststellende eindfase. Integendeel; Maikel van der Wijk, die vorig seizoen bij Nunspeet te licht werd bevonden, verkleinde de Apeldoornse achterstand tot het minimum.
De overwinning kwam wel degelijk in gevaar en dat was gezien de Nunspeetse overheersing in de tweede helft absoluut niet nodig geweest. Even bracht het kinderspel in de speeltuin een wankeling in het stabiele spel. In volle spanning werd toch de eindstreep met een voorsprong bereikt.
Een terechte winst die wel ruimer had mogen uitvallen tegen een kleurrijk team, vijf maal geel en tweemaal rood!
Warm thuis, achterover en met de voetjes omhoog, toverde ik de nieuwe ranglijst op mijn scherm.
Mijn vingers gleden langs de posities en opeens klonk een liedje van Rob de Nijs van 50 jaar geleden in mijn hoofd. In de song ‘Zuster Ursula’ zingt hij ‘Het gaat niet goed en het gaat niet slecht, het gaat er tussenin’. Dat typeert het Nunspeet van nu ten voeten uit. Momenteel wordt de 7e positie bekleed, met daarboven zes andere mededingers en daaronder hetzelfde aantal. Nunspeet is de middenmoot en de middelmaat. Wat wel tot verontrusting leidt is het gegeven dat Nunspeet alle verzamelde wedstrijdpunten heeft behaald tegen de laatste vier van de ranglijst. Alles wat onderaan bungelt is Nunspeetse buit geworden. De teams hoger op de ladder brachten Nunspeet een teloorgang. Dit tamelijk onheilspellende detail belooft niet veel goeds volgende week tegen WVF in Westenholte.
Laten we ons maar vastklampen aan de reddingsboei met het opschrift:
‘Voetbal is geen wetenschap en zeker geen logica’.
Of aan het hierboven al eerder opgetekende dat niets vastligt en elke uitkomst denkbaar is.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Alleen punten pakken tegen laagvliegers is inderdaad wel een dingetje.
Dit is toch bedoelt als forum om je mening te spuien ?
Dit is meer een voetbal verslag !
Maar ja duidelijk weer een mooie afleiding’s beweging mbt. de komende verkiezingen !
Prima gelukt !
Nee, nu onder de naam, Jan. Niet om je mening te spuien op de manier zoals jij doet. Daarom verwijderen we regelmatig je racistische en onbeschofte reacties!
Hahaha..lachwekkend..Jan..pseudoniemkoning
Ook in Nunspeet wordt gelukkig nog gewoon gevoetbald en levert meneer Kees Keizer vrijwel wekelijks een meesterlijke column.
Dat jij dit voor jou vertaalt als zijnde een mooie afleiding‘ s beweging ..(hahaha..taaltechnisch fout..).
Beweging ook…
Jij snapt echt niets meer van de werkelijke wereld.
Gelukkig is er genoeg te genieten..al helemaal in ons prachtige dorp. Het normale leven gaat gewoon door. Dat jij het in deze over een „beweging“ hebt..dan ben je toch van t padje man.
Jammer dat je niets meer meekrijgt van het mooie leven in en om Nunspeet..en je doorslaat in absurde ideeën. Natuurlijk moet de redactie dat een halt toeroepen.
Voor alle duidelijkheid:
Ik ken Jan Keizer niet en heb geen familielid met deze naam. Elke relatie met hem ontbreekt.
Wellicht is dit een pseudoniem.
Mijn naam is Kees Keizer en het halve dorp kent mij en weet zelfs waar ik woon. Bij de voetbalvereniging ben ik alom bekend en iedereen kan mij wekelijk op de Wiltsangh aanspreken en dat gebeurt ook. Ik leef niet verscholen en schrijf mijn columns in alle openheid en neem daarvoor de verantwoordelijkheid.
Niemand hoeft het met mij eens te zijn. Dat blijkt regelmatig.
Wees open over je identiteit dat maakt je milder en genuanceerder.
Anoniem schrijven vraagt geen moed!
wijs gesproken Kees Tot zaterdag maar weer
Comments are closed.