Nunspeet heeft de wedstrijd, die zonder publiek afgewerkt moest worden, tegen DTS ’35 Ede met 2-3 gewonnen. Bij Nunspeet ontbraken de geblesseerde Sean Poot en Melle van der Woude. Gieljan Tissingh en Reijer Roelfsen waren teruggekeerd van hun blessure en zaten op de reservebank.
Vanaf het beginsignaal maakte Nunspeet haar aanvallende bedoelingen voor deze middag duidelijk. Dit resulteerde in de 4e minuut voor 2 kansen. Allereerst was het Dominique van de Grift die, na een afgeslagen aanval, de bal vanaf de rand van het strafschopgebied in het doel probeerde te lobben. Een verdediger van DTS ’35 Ede wist de bal op de doellijn weg te koppen. In de daarop volgende aanval bracht keeper Robin Franken met zijn voet redding op de inzet van Emiel Goud. Drie minuten later werd een voorzet van Emiel Goud bijna door een verdediger in eigen doel gewerkt. De bal belandde echter in de handen van de keeper. Na een kwartier was het eerste gevaar voor het doel van keeper Jardi Niebeek. Een vrije trap bereikte de mee opgekomen Joël van Wijk, maar de kopbal miste kracht waardoor deze makkelijk door Niebeek gevangen kon worden.
In de 26e minuut kopte Vincent Huisman, na een voorzet van Marnix Tissingh, de bal net langs de verkeerde kant van de paal. Na ruim een half uur spelen werd het alsnog 0-1. Een vrije trap van Dani Schmitz werd door Marnix Tissingh binnengekopt. Zeven minuten later was het Vincent Huisman die van de rand van het strafschopgebied met een hard schot de stand op 0-2 bracht. Net voor rust kreeg Dani Schmitz de kans om de voorsprong verder uit te breiden. Na een dieptepass wist hij zich van de verdediger te ontdoen, zijn inzet werd echter door de keeper gekeerd. In de rebound ging het schot van Schmitz net aan de verkeerde kant van de paal naast.
Na rust kwam DTS ’35 Ede beter in haar spel en kreeg Nunspeet het moeilijker. Na bijna een uur spelen scoorde Christoph Willemsen van de rand van de 16 de aansluitingstreffer, 1-2. De mooiste treffer van middag kwam op naam van Dani Schmitz. Nadat hij op de rand van het strafschopgebied door Ko Snel onreglementair werd gestopt en Snel met direct rood het veld moest verlaten, krulde hij de toegekende vrije trap in de 73e minuut loepzuiver in het doel, 1-3. Vlak voor tijd had Nunspeet de kans om de wedstrijd definitief te beslissen. De pass van Jonathan van ’t Hof op de geheel vrijstaande Emiel Goud werd echter door een verdediger onderschept. Even later kwam DTS ’35 Ede op 2-3 terug. De geheel vrij staande Daan Dirven wist na een actie een voorzet te geven, die Remco Speelziek binnen schoot.
Lucas Hoekman zag het beste Nunspeet tot dusver in de eerste helft in Ede. “Zoals mijn ploeg in de eerste helft speelde, zo is voetbal bedoeld.” Hoekman was content met de driepunter wat ook de enige opdracht vandaag was. “Bij een overwinning zouden wij definitief aanhaken bij de subtop en dat hebben we gedaan. Al was de tweede helft een goed leerproces voor mijn ploeg.”
Nunspeet speelt volgende week zaterdag 27 november op Sportpark De Wiltsangh tegen Go Ahead Kampen. Het duel begint om 14:45 uur.
Slordigheid als gevaarlijkste tegenstander
In de week voorafgaande aan de wedstrijd in Ede tussen DTS en vv Nunspeet kon men getuige zijn van de kwalificatie van het nationale voetbalkeurkorps voor het WK in Qatar. Voor echte voetballiefhebbers een kwelling. Een door Van Gaal geraamde moord op de schoonheid van het spel. Een duel met amusementswaarde ver onder het vriespunt. Niemand zal het ervaren hebben als een bron van genot.
Dan was er dit weekeinde bij het optreden van de Noord-Veluwse Elf veel meer te genieten.
Daar ontspon zich een open wedstrijd zonder al te veel grimmigheid, al doet een rode kaart aan DTS-zijde anders vermoeden. De Nunspeters sleepten de erfenis van een week eerder met zich mee toen
de bekerstrijd eindigde met een desastreuze oorwassing. Het had zo maar kunnen gebeuren dat in de nawalmende resten van dat debacle de positieve flow in de competitie zou worden afgebroken.
Die opkomende gedachte werd door de Blauw-Gelen van meet af aan gelogenstraft.
Fris en energiek werd DTS aangepakt. De linies sloten naadloos op elkaar aan en er was constante druk op al het gespartel van de opponenten, die daardoor zelden gevaarlijk voor het doel van Jardi Niebeek opdoken. De hele defensie bleef eenvoudig overeind. De vleugelverdedigers Marco de Vries en Enes Keklikoglu maakten DTS vleugellam. In het centrum had Karim Mulder steeds het juiste oog voor de aanvallende acties van DTS. Dat verdient een pluim daar hij opereert op een plaats die voor hem tot voor kort vreemd en onwennig door strateeg Lucas Hoekman werd toebedeeld. Van Andrew Galea weten we dat hij een vaste waarde in de verdedigingswal is.
Op het centrale deel van de arena had vv Nunspeet de volledige controle. Lars ten Dolle en Dominique, tot voor kort nog pionnen voor de bank, toonden het beste van hun kunnen. Trainer Hoekman en zijn technische consorten hebben ontdekt dat pionnen kunnen promoveren naar stukken met grotere waarde en meer bewegingsmogelijkheden. Op het middenveld maakte Marnix Tissingh het schakeltrio tussen verdediging en aanval compleet. Hij was het die een vrije trap van Dani Schmitz benutte om de verdiende voorsprong snoeihard op het scorebord te koppen.
Niet veel later legde hij de bal panklaar neer voor Vincent Huisman die daarna zelf over het juiste recept beschikte om een smakelijke tweede treffer voor de Nunspeters te bereiden.
De derde Nunspeetse treffer kwam van de voet van Dani Schmitz. En hoe!
Hoe giet je het woordeloze in taal? Waar was de doeltreffende vrij trap van de grillige vleugelspits mee te vergelijken? Zeker met de schoonheid van een vallende ster. Die verschijnt helder in een flits aan het firmament en als men even niet oplet is het moment voorbij. Met astronomische snelheid en met precisie schroeide de bal een zwart gat in het net achter de DTS-doelman, die pas begreep dat hij subliem was gepasseerd toen de bal al weer op de middenstip lag om af te trappen.
Was in dit duel dan alles om mee te pronken? Bij de euforie mag een kritische analyse niet ontbreken. Bij het incasseren van de tegendoelpunten en bij het verzuimen van het uitbreiden van de voorsprong speelde slordigheid een cruciale rol. Daardoor werd de eindfase tegen de tien van DTS nog onnodig spannend. De les die hieruit getrokken moet worden is dat een kortstondig verlies aan concentratie tegentreffers kost en dat van vrees bevrijdende doelpunten uitblijven.
Jammer is ook dat het uitstekende veldspel slechts eenmaal een treffer tot gevolg had. Dat rendement moet omhoog. Nu waren er twee stilstaande spelsituaties die de basis vormden voor evenveel Nunspeetse treffers. Die tellen vanzelfsprekend even zwaar, doch een goed opgezette aanval eclatant afronden is ook niet te versmaden. De competitie is nog lang genoeg om dat te bewijzen. Vooralsnog is de ingeslagen koers van het Nunspeetse slagschip de juiste!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Helaas mocht ik en vele anderen niet aanwezig zijn.
Dus een goed verslag en een eigenzinnig commentaar van mensen die er wel waren zijn nu dubbel welkom.
Bedankt Arno Boersema en Kees Keizer.
Comments are closed.