In de eerste wedstrijd na de winterstop stond voor Nunspeet de ontmoeting tegen koploper Hierden op het programma. Vanwege de gesteldheid van het hoofdveld werd er uit geweken naar veld 4.
Ook in deze wedstrijd moest trainer Werner Pluim, net als tegen Fc Horst, noodgedwongen door blessures al vroeg wissels toe passen. Karim Mulder en Bram van de Worp waren dusdanig geblesseerd, dat zij vervangen werden door Reijer Roelofsen en Noah Mulder.
Na een voorzet vanaf rechts was het de geheel vrijstaande Paul van Prehn die Hierden, in de 36e minuut, met een kopbal op een 0-1 voorsprong bracht. Vlak voor rust kreeg Hierden de kans om de voorsprong uit te breiden. De kopbal werd door doelman Jardi Niebeek gestopt en vervolgens door Andrew Galea tot corner verwerkt.
In de 49e minuut was het wederom Paul van Prehn, die na een misverstand tussen Jardi Niebeek en Reijer Roelofsen, voor Hierden scoorde, 0-2. Vanwege een zware beenwond moest van Prehn later in de wedstrijd met een brancard van het veld gedragen worden.
Via een curieus doelpunt kwam Nunspeet vlak voor tijd op 1-2. Nadat Hierden de bal vanwege een blessure van Dean van Ooijen over de zijlijn had gespeeld, wilde Nunspeet de bal aan Hierden teruggeven. De hoge terugspeelbal van Adi Draganovic verdween echter in de kruising in het doel van Hierden, 1-2.
Zaterdag 27 januari 2024 speelt Nunspeet in IJsselmuiden tegen IJVV.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Wordt dit Jubileumjaar een sportief rampjaar?
Dat de Nunspeetse voetbaltrots van verleden jaren dit seizoen een zeer bescheiden bijrol in de competitie speelt zal niemand ontgaan. Het is dan ook zuivere logica, en geen toeval, dat Nunspeet na de winterstop tegen koploper Hierden moest aantreden op een bijveld. Daar hoort het team thuis en voorlopig nergens anders.
Bij de vereniging wordt hard gewerkt en gelobbyd voor een prachtige nieuwe accommodatie. Kleedkamers met uitstekende sanitaire voorzieningen met daar bovenop een puike tribune en een gezellig clubhuis. Dat streven wordt alom toegejuicht en ondersteund. Ook door mij. Is het daarnaast teveel gevraagd dat we dan voetbal te zien krijgen van een redelijk niveau of denken we de tribune weer vol te krijgen met dolenthousiaste supporters als we in diepe krochten van het vaderlandse amateurvoetbal verdwaald zijn geraakt? Om dat te voorkomen zal het beleid met betrekking tot het binnenhalen van kwaliteit moeten worden herzien. Zo niet, dan zullen de huilende wolven van de Veluwe de aanhang luidkeels komen ondersteunen.
In de verplichte winterpauze werd een trainingskamp in Groesbeek afgewerkt. Daar heeft ‘de groep’ het antwoord gevonden op de mindere prestaties in de eerste competitiehelft. De vraag die opwelt is natuurlijk of er wel de juiste vragen zijn gesteld om bij een goed onderbouwd antwoord uit te komen? Twijfels alom.
Nog zorgelijker is dat de selectie heeft aangegeven dat er te weinig uit de oefenstof is gehaald.
Hier frons ik toch mijn wenkbrauwen. Deugt de aangeboden oefenstof dan wel of althans voor het niveau van deze selectie? Kan het trainersgilde het op de juiste wijze presenteren en begrijpen de spelers het voldoende? Probeert trainer Werner Pluim een blokfluitklasje een klassiek meesterstuk te laten spelen? Is het doordeweekse trainingsregime te vertalen naar het spel op zaterdag?
Het lijkt er voorlopig niet op.
De uitslag (1-2) van de wedstrijd tegen Hierden afgelopen weekeinde zou de indruk kunnen wekken dat het een spannende wedstrijd is geweest. Dat is een grote misvatting. Nunspeet ging kansloos terug naar de kleedkamers. Kansloos, in de meest letterlijke zin. In 90 minuten heeft Nunspeet zich niet eenmaal in een kansrijke positie weten te spelen. In het strafschopgebied opduiken van de tegenstander was al een grote uitzondering. Vanaf de zijlijn mag het soms heel even aardig ogen, doch in werkelijkheid in het spel van Nunspeet een grote optische illusie!
De tegentreffers waren het gevolg van onvoldoende onderlinge afstemming. Nadat de Nunspeetse defensie al een paar keer was gewaarschuwd door enkele vijandelijke kopballen, was het na een dik half uur raak. De Hierdense spits kreeg de vrijheid van een dolfijn in de onmetelijke Stille Zuidzee en kon eenvoudig de doelman verschalken. Bij de 0-2 maakten twee verdedigers simpel de weg vrij en de uitkomende doelman Niebeek schoot slechts een gat in de ozonlaag. Sulligheid ten top van het betreffende trio. (Zie de beelden.)
Na afloop liet de trainer weten ‘dat de groep zwaar teleurgesteld in de kleedkamer zit’. Heel begrijpelijk. Een identieke ontgoocheling maakte zich ook meester van de trouwe supporters.
Aanvoerder Dean van Ooijen laat en passant nog even vilein en kleinzielig weten dat Nunspeet te vaak de steun van de twaalfde man mist. Voor het verkrijgen van luidruchtig support en sympathie mag ook wel iets teruggedaan worden. Ik stel voor een paar reclameborden te vervangen voor spiegels waarin de spelers zichzelf eens recht in de ogen kunnen kijken.
Was er dan helemaal niets aan Nunspeetse zijde waar een glimlach aan besteed kon worden?
Zeker wel. De tegentreffer door Adi Draganovic was weergaloos onbedoeld en enig in zijn soort. De bal bij een spelhervatting teruggeven aan de tegenstander bleek voor de doelman van Hierden de grootste opgave van het hele duel. Vol ongeloof zag hij de bal in de bovenhoek verdwijnen. De trainer van Hierden vond dit het toppunt van onsportiviteit en eiste bij de aftrap na deze treffer een vrije doortocht naar het Nunspeetse doel. Absurd natuurlijk; hij had beter zijn doelman kunnen wisselen.
Een nog bredere glimlach past bij het optreden van de tiener Marijn Haze. Hij zette met zijn voorbeeldige en tomeloze inzet de gehele Nunspeetse selectie voor schut. Hij streed voor elke bal en elke meter, geeft nooit op, heeft overzicht en is moeilijk van het ronde leer te scheiden. Hij was een voorbeeld voor al die quasi gerenommeerde Nunspeetse vedetten. Piepjong nog en toch al volwassen in zijn spel. Laten Van Ooijen en consorten daar een voorbeeld aan nemen!
Volgende week de zoveelste herstart. De startmotor bij Nunspeet heeft het zwaar te verduren.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Beste Kees!
Ik bewonder je berichtgevingen over de plaatselijke voetbalclub vaak maar wat je hier over aanvoerder Dean van Ooijen plaatst is onjuist.
In de huis aan huis benoemt hij juist dat het hem en de selectie goed deed dat de 12e man er wel was. Er was vuurwerk, blauw gele rookbommen en ze stonden er in de kou ons Nunspeet aan te moedigen. Ondanks het verlies en het zeer matige spel heeft het niet aan de 12e man gelegen en dat weet van Ooijen en co ook donders goed.
Wat je hier schrijft is gewoon niet juist
Met sportieve groet,
Mathieu Veldman
“Waar het gras de bal raakt”
Beste Mathieu,
Een inhoudelijk reactie is altijd welkom, zeker met die afsluiting onderaan.
Kan ik wel waarderen. Dus dank daarvoor.
Nu even naar de editie van ‘Nunspeet Huis aan Huis’.
Na afloop staat hij de pers te woord. Aanvoerder Dean van Ooijen zegt o.a. over de wedstrijd tegen Hierden het volgende: “Het doet ons goed dat de toeschouwers deze middag met ons meeleven. Die steun in de rug hebben we hard nodig.” (Letterlijk citaat!) Hij zegt nadrukkelijk ‘deze middag’.
Daarna gaat hij verder met:
“Nunspeet in deze doen mist te vaak de steun van de twaalfde man, steun die de elf op het veld dan wel weer af moet dwingen.”
Dus deze middag was de steun in orde, maar over het algemeen mist hij de steun van de supporters.
Zo gratuit allemaal.
Bij Nunspeet ligt het dit seizoen vaak aan het weer, de toestand van het veld, de wijze van arbitreren, de opgelopen schorsingen, de vele blessures en het ontbreken van voldoende steun van de aanhang.
Van die uitvluchten word ik erg moe. Daarom; laat ze in de spiegel kijken en dan hun eigen gebrek aan klasse, kwaliteit en hun tekortkomingen opmerken.
Dit alles overziende acht ik de opmerking van Van Ooijen kinderachtig en ongepast en daarmee mijn acht mijn opmerking over hem juist en oorbaar.
Tot slot denk ik dat wij beiden het beste voor hebben met onze vv Nunspeet en dat de komende tijd het spel van de Blauw-Gelen de harten van de supporters verwarmd. Het team moet dan wel respect en steun afdwingen, en dat vindt Van Ooijen zelf ook.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.