Zaterdag ging Nunspeet op bezoek bij AGOVV uit Apeldoorn. Het prachtige sportpak Berg en Bos ligt in de directe omgeving van twee bekende attractieparken. De toeschouwers bij de wedstrijd waande zich in een nieuw geopend attractiepark met vertier en spanning voor jong en oud.
Het was Nunspeet dat opnieuw snel tegen een onnodige 2-0 achterstand aan stond te kijken. Eerst werd een lastige terugspeelbal op keeper Niebeek onzorgvuldig verwerkt door de doorgaans zo betrouwbare sluitpost. Gevolgd door opnieuw geklungel in de Nunspeet verdediging waardoor het binnen 20 minuten 2-0 voor de thuisploeg stond.
Nunspeet ging hierna uit een ander vat tappen en vol gas zochten de blauw gele voorwaartsen de aanval. Zo was het Emiel Goud die in de 32e minuut alleen afgaand op de AGOVV keeper de aansluitende 2-1 op het scorebord liet plaatsen. Vijf minuten later alweer de gelijkmaker. Uit een corner wist Andrew Galea deze al koppend aan te tekenen.
Het slotakkoord van de eerste helft was voor Hermen Dam die met goed doorgaan een 2-0 achterstand geheel ongedaan wist te maken en een 2-3 ruststand liet aantekenen.
In de tweede helft een op en neer gaand spelbeeld, de thuisploeg opzoek naar de gelijkmaker, Nunspeet strijdend voor de overwinning. Voor het team van trainer Werner Pluim leek het in de blessuretijd alsnog te gaan eindigen in een teleurstellend gelijkspel. Opnieuw was het Marco Bosz speler van AGOVV die het net wist te vinden en de 3-3 liet aantekenen.
Nunspeet was niet uit het veld geslagen, met man en macht bleef men de aanval zoeken en in de slotminuten van de blessuretijd (97e minuut) van het youngster Marijn Haze die op schitterende wijze de 3-4 wist binnen de schieten.
Zaterdag wacht Nunspeet, om 14:45 uur, de thuiswedstrijd tegen directe concurrente WVF uit Westenholte. Met de steun van het eigen publiek zal men bij winst WVF op de ranglijst voorbij gaan.
Keizerlijke beschouwingen, een column.
Hoopvol uitzicht na hopeloze wedstrijd.
Als trouwe en medelevende supporter van vv Nunspeet moet je met de meest bizarre ontwikkelingen rekening houden. Volkomen gerustgesteld en achteroverleunend een duel bijwonen is een zeldzaamheid. Elke wedstrijd wordt er een menu gepresenteerd met zonderlinge, buitenissige gerechten. Het varieert tussen een schotel vol exquise gerechten, waar de beste Vier-Sterren-Michelin-kok een diepe buiging voor zou maken, tot een bord vol onooglijke kost waar zelfs een uitgehongerde hond met een boog omheen loopt. Nunspeet speelt vaak als een schommel, tussen twee hoogtepunten wordt steevast een dieptepunt aangedaan.
Neem de strijd van afgelopen zaterdag op de prachtige accommodatie van AGOVV in Apeldoorn.
De achterzijde leunt tegen het terrein van Apenheul waar de apen het publiek vermaken. Daar kun je met die beestjes van hun vreemdste capriolen genieten. Het ene moment een schaterlach en even later ben je een tas kwijt of wordt je haar uitgetrokken. Alles onvoorspelbaar.
Het Nunspeetse team bestond zaterdag uit een dergelijke verzameling primaten. Een kwartet prima treffers laten registeren is een uitstekende score. Daartegenover stond een trio tegentreffers. Dat leverde uiteindelijk een positief saldo op en wel op een moment dat niemand dat meer verwachte.
Het zijn juist die plotse, onverwachte en opportune uitkomsten die voor de grootste vreugdevolle ontladingen zorgen. In de laatste minuut viel er een last van de schouders en een pak van het hart.
Over het hart gesproken. Wordt het niet hoog tijd dat in de entourage rond het Nunspeetse visitekaartje, naast de trainersstaf, aan de medische staf een cardioloog wordt toegevoegd?
Bij de Nunspeetse aanhang, die weer omvangrijk ondersteunend aanwezig was, sloeg het hart menigmaal over, soms zelfs op hol en viel op enkele momenten bijna stil. Een Nunspeet-supporter moet over een sterk hart en over stalen zenuwen beschikken. En relativeringsvermogen.
In de eerste twintig minuten werd de Veluwse equipe, geheel in de sfeer van de omgeving daar, voor aap gezet. De Nunspeters stonden dan wel veel hoger op de ranglijst en droegen die positie als een gouden ring, doch het bekende gezegde bleek maar al te waar. ‘Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding’. Dat zag trainer Werner Pluim ook wel in en kwam met een opmerkelijke daad. Met luide stem en recht voor de tribune schudde hij de spelers wakker door ze te wijzen op vele meegereisde Nunspeetse supporters die wel iets meer aangeboden mochten krijgen dan ze tot op dat moment voorgeschoteld hadden ontvangen. De aanhang voelde zich danig in de aap gelogeerd, om het idioom nog maar even vast te houden. Een pluim voor de trainer die het nu eens niet voor zijn spelers maar voor de supporters opnam.
Die stevige verbale uitval miste zijn uitwerking niet. Nog voor de thee was de achterstand omgebogen in een voorsprong. Opeens kwam de ware aap uit de mouw. Na de wisseling van de helften kwam er geen sterk vervolg. Keer op keer kon de rechteraanvalsflank van AGOVV ongehinderd opstomen richting het Noord-Veluwse heiligdom. De blauw-gele verdedigers leken daar wel een gebiedsverbod te hebben en lieten het begaan met uiteindelijk in de blessuretijd een schijnbaar catastrofale tegentreffer, ware het niet dat in het wegsterven van het laatste fluitsignaal de winnende treffer voor Nunspeet alsnog viel. Hoofdcoach Pluim vatte het duel treffend samen: ‘Het was gigantisch slecht, maar wel geweldig spannend’. Ik aap hem dat instemmend na.
Met deze meevaller op zak staat Nunspeet er opeens prima voor. Promoveren naar de 1e klasse is mogelijk en men heeft het helemaal zelf in de hand. Met nog enkele winstpartijen kan de 2e periode worden binnengehengeld. Een ontwikkeling die enkele maanden terug nog voor onmogelijk werd gehouden, blijkt nu een haalbare realiteit. Heel voetbalminnend Nunspeet hoopt dat deze lente een groeispurt teweegbrengt die dit jubileumjaar volledig en openbarstend in bloei zet!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar (lente)licht het landschap raakt’
Leuk dat er telkens over Nunspeet wordt geschreven maar waarom geen aandacht voor de andere verengingen binnen onze gemeente
Als we berichtjes krijgen van verenigingen en/of gebeurtenissen dan plaatsen we dit.
Als het laatste gedeelte van de column over promoveren straks maar geen ‘Broodje Aap’ blijkt.
Comments are closed.