NUNSPEET – Afgelopen zaterdag speelde Nunspeet een thuiswedstrijd tegen DZC ‘68. DZC ’68, wist tot zaterdag jl., in deze competitie 2 punten meer te behalen dan het team van Erwin Brem. Bij een overwinning van Nunspeet zou de tegenstander gepasseerd worden en er een plekje in de middenmoot worden veroverd.
Het eerste half uur van de wedstrijd was volledig voor Nunspeet, met een groot veldoverwicht een aantal kansen en heel veel corners was het wachten op het eerste doelpunt voor de thuisploeg. Dat dit doelpunt in de 30e minuut ontstond uit een corner was dan ook geen verrassing. De goed genomen corner werd door Job Hogedoorn verlengd en knap ingeschoten door Patrick Pluim en betekende een 1-0 tussenstand. Na deze achterstand wisselde DZC ’68 van tactiek, hier had Nunspeet best moeite mee. Het veldoverwicht kantelde in het voordeel van DZC ’68 zonder tot echt uitgespeelde kansen te komen.
In de tweede helft kwam DZC ’68 agressief uit de kleedkamer. De spelers van Nunspeet werden direct onder druk gezet en wisten zich hier geen raad mee. Wist DZC ’68 in de eerste helft nog geen kansen te creëren, in de tweede helft was het alle hens aan dek voor de thuisploeg. Diverse kansen kregen de DZC ’68 aanvallers, maar Nunspeet keeper Sean Poot wist met een aantal knappe reddingen de gelijkmaker te voorkomen.
In de 60e minuut leek DZC ’68 dan toch op 1-1 te komen, maar tot ergernis van geheel DZC ’68 werd dit doelpunt afgekeurd en omgezet in een vrij trap voor DZC ‘68. Doordat de bezoekers steeds aanvallender gingen spelen kon Nunspeet met haar snelle aanvallers uiteindelijk het 2e en 3e doelpunt op het scorebord laten aantekenen. Eerst was het Job Hoogedoorn die een afgeslagen bal vanaf de rand 16 meter in de kruising wist te schieten. In de 88e minuut wist de snelle Frank Broers in een 1 tegen 1 duel met de DZC ’68 keeper de 3-0 aan te tekenen.
Door deze overwinning haakt Nunspeet aan bij de middenmoot en bezet in periode 2 zelfs de eerste plaats. Op 25 januari word de competitie hervat met een uitwedstrijd tegen DFS Opheusden.
Dinsdag jl. verloor Nunspeet in de Districtsbeker Oost met 1-0 van WVF, waardoor het voor de Districtsbeker uitgeschakeld is.
Opstelling vv Nunspeet:
Sean Poot, Enes Keklikoglu, Lars Polinder, Gieljan Tissingh ©, Marco de Vries, Lucas Pelgrum, Job Hoogedoorn, Patrick Pluim, Peter Huijgen, Lars van Wetering [82e min. Jonathan van ’t Hof] en Frank Boers
Opstelling DZC ’68:
Thomas Kleinlugtebeld, Jesse Wortelboer, Yoek Verheij, Jelle van Rinsum, Dani Pollmann [71e min. Jermey Spits], Gloria Papela, Myron Wissink, Rutger Ebbers [46e min. Dylan Hendriksen], Wouter Smans, Job Tadema en Tolgahan Yayla [71e min. Sergio Keurntjes]
Scoreverloop:
30e min. 1-0 Patrick Pluim
79e min. 2-0 Job Hoogedoorn
88e min. 3-0 Frank Boers
Gele kaart:
Nunspeet: Lucas Pelgrum en Lars van Wetering
DZC ’68: Dylan Hendriksen
Wegsluipen van de slachtbank.
(Een wat langer betoog deze keer. Kan gelezen, herlezen en overdacht worden tot eind januari 2020.)
Elk voetbalweekeinde levert telkens weer verrassende wendingen en inzichten op.
Zo ook deze keer. Wat was er dan zo opvallend? Laten we met de trainer Erwin Brem beginnen.
Een tweetal aspecten kunnen we eruit tillen en tegen het licht houden.
Schrik nu niet direct; het gaat om verschijningsvormen die er positief uitspringen.
Wat in de eerste plaats opviel was de betrokken en gedreven wijze van coaching tijdens de wedstrijd tegen DZC ’68. Steeds in beweging en bovenop de spelsituatie. Gedoseerd aan de zijlijn aanwijzingen verstrekkend, zonder dat het verviel in ordinair schreeuwwerk of een hysterisch gedraaf dat we nog wel eens bij andere trainers in amateur- en profvoetbal zien.
Waarom hij de wijze van bijstaan en ondersteunen heeft bijgesteld is onbekend, maar het is wel een positieve trendbreuk. Laten we maar aannemen dat het uitoefenen van supervisie onder een blauw-gele paraplu aanzienlijk verbetert en soepeler verloopt dan zittend in de dug-out. Wat dat betreft is er tijdens elke wedstrijd een flinke bui welkom!
Een ander facet betreft het optreden van Erwin Brem tijdens het interview met de beide oefenmeesters na de wedstrijd die Nunspeet de broodnodige en erg gewenste punten opleverde.
Hij toonde zich open en eerlijk. Zijn analyse was objectief en realistisch. Natuurlijk was hij verheugd over de winst maar verloor de nuance en de zwakke kanten niet uit het oog.
Ook hij had gezien hoe Nunspeet na de pauze met de rug tegen de muur werd gezet en door het Doetinchemse vuurpeloton onder schot werd genomen. Gelukkig vuurden de Achterhoekse schutters veel losse flodders af en als er toch een dodelijk schot viel dan kwam de arbiter de Nunspeters reanimeren en in leven houden.
‘De nieuwe Stella-fiets staat al klaar in de kleedkamer van de scheidsrechter’ viel er na afloop op te tekenen uit de mond van een DCZ-supporter. Kan er nog een Prominent-stoel bij?
Hoe het ook zij: Erwin Brem kwam verrassend goed voor de dag!
Eén minpuntje dan nog: Waarom beginnen met Peter Huijgen in de laatste linie?
Wist hij waarschijnlijk zelf ook niet en zette al rap in de wedstrijd de formatie om. De Veluwse stuwkracht kreeg daardoor veel meer impulsen.
Over het interview, dat al snel aan de media werd prijsgegeven, valt ook wel iets te verhalen. De verslaggever van dienst was Eibert ten Brink, bestuurslid en trouwe supporter van de VV Nunspeet.
Verre van objectief dus en dat mag ook. Tijdens de nabespreking stelde hij: ‘Als verslaggever mag je eigenlijk niet je mening zeggen’, om vervolgens die wel breed uit te meten en zo doende een ongeschreven wet negeerde. Bij een buitenspelsituatie had hij precies op één lijn gestaan en had alles uitstekend kunnen beoordelen zo doceerde hij aan de toehoorders.
Heer Ten Brink; de hele voetbalwereld buiten het speelveld, van Groenland tot Antarctica, ziet altijd alles beter. Alleen de ene helft van de toeschouwers anders dan de andere!
Nog zo’n ongeschreven wet is kennelijk ook dat je uitblinkers en matchwinnaars met naam, toenaam en rugnummer mag noemen, maar spelers die hopeloos falen of blunder op blunder stapelen volkomen anoniem moet laten. In dat kader is van mijn zijde wetteloosheid troef. Inmiddels alom bekend!
Soms wordt een speler onder gejuich op het schild gehesen en een wedstrijd later aan de denkbeeldige gehaktmolen prijsgegeven. Wanneer een speler deel uitmaakt van het hoogste team binnen een vereniging, daarvoor een vergoeding ontvangt, graag heeft dat er veel publiek komt kijken en dat de media ruimschoots over de prestaties berichten, dan krijg je soms schouderklopjes of een draai om de oren. Kun je daar niet tegen? Ga dan in de kelder champignons kweken of bonsaiboompjes bijknippen.
Neem bijvoorbeeld Jonathan van ’t Hof. Hij mocht de laatste tien minuten een bijdrage leveren en liet in die paar minuten meer goede acties en rendement zien dan in anderhalf uur in de bekerstrijd eerder in de week. Het laatste doelpunt van Nunspeet mag grotendeels op zijn conto worden geschreven. Van ’t Hof leverde een niet te missen assist af waardoor Frank Boers eenvoudig de eindstand kon realiseren. Prima omkering en de enige juiste vorm van rehabilitatie.
Hetzelfde is valide voor Enes Keklikoglu. Soms de zwakste schakel, nu zelfs ‘Man of the Match’.
Dat moet vertrouwen geven en een aanzet tot een veel beter vervolg. Weer een pluspunt!
Voeg daarbij de twee andere prachtige doelpunten en de uitkomst van een strijd in de regen is er één van hosanna. De treffer van Job Hoogedoorn spatte zo heerlijk hoog in de bovenhoek tegen het kletsnatte net. Daar werd de volle, koude tribune weer warm van.
De rol van goalie Sean Poot wordt de laatste tijd stevig onderbelicht. Hij verdedigt het doel op solide wijze, haalt geen rare streken uit en heeft Abma (vorig jaar sluitpost) volledig doen vergeten.
Wat moet hij nog meer doen om ook eens de titel ‘Man van de Wedstrijd’ op zijn palmares bij te kunnen schrijven?
DZC ’68 keerde puntloos huiswaarts. Dat is het resultaat dat ik elke vloekende trainer graag zie meenemen. Zo ook voor DZC-trainer Jos van der Veen. Vloeken is een gebrek aan uitdrukkingsvaardigheid en het tonen van het ontbreken van de meest elementaire vorm van beschaafdheid!
Met deze overwinning sluipt VV Nunspeet weg van de slachtbank. In het laatste kwartet competitieduels werd er niet meer verloren. Die prestatie wordt alleen geëvenaard door kampioenskandidaat DFS en subtopper Bennekom.
Droomt u van een winterstop vol ijs en sneeuw?
Ik droom heimelijk van een Nunspeetse periodetitel, maar dat laat ik niemand weten.
SSssssssssssssssst………
Recentelijk heb ik deze reacties op de ups and downs van ons aller VV Nunspeet van mijn oudste broer met veel genoegen gelezen moet ik zeggen. Hoewel ik Nunspeet tegenwoordig helaas maar enkele malen per jaar in levende lijve kan bekijken (ik verblijf al meerdere decennia in het Noord Ierse land) houd ik de gang van zaken wel bij voornamelijk via You tube en de “live uitslagen” app. Dat het de laatste weken beter gaat dan in het begin van de competitie is mij dan ook niet ontgaan. We pronken zelfs bovenaan de lijst voor de 2e periode. Dat zal wel een aardig poosje geleden zijn geweest sinds dat het geval was. De droom die broerlief heeft kan ik dus wel delen.
Aangezien mijn poetische kwaliteiten ver achterblijven bij die van Kees is mijn reactie dus veel korter.
Ik wel nog wel kwijt dat ik in mijn huidige woonplaats (Bangor, Noord Ierland) de activiteiten van de lokale Bangor FC met veel genoegen volg. Je ziet bijna het verschil niet aangezien ook Bangor FC de blauw gele kleuren hoog in het vaandel heeft. Voor diegenen onder u die ik nieuwsgierig heb gemaakt google “Bangor Moyola you tube 17 Nov 2019” en u kunt de samenvatting van die wedstrijd met genoegen bekijken.
De eindstand was 6-2 dus genoeg doelpunten te bewonderen van de Noord Ierse blauw gelen.
Tenslotte wens ik u allen “A Merry Christmas and a healthy and wealthy 2020” met de hoop dat zowel Nunspeet als Bangor FC ons in het nieuwe jaar veel voetbal plezier zal geven.
Comments are closed.