Afgelopen zaterdag ging Nunspeet op bezoek bij Go Ahead Kampen. Na het zwaar bevochten punt tegen Hierden opnieuw een belangrijke zespunter. De grote vraag vooraf, kan Nunspeet de goede reeks van 3 duels zonder nederlaag voortzetten?
Nunspeet heeft zaterdag goede zaken gedaan. Met een zwaarbevochten, maar terechte overwinning werd afstand genomen van de onderste plaatsen. De ploeg van trainer Erwin Brem stond na 90 minuten aan de goede kant van de score in een wedstrijd waar beide ploegen aanspraak mochten maken op een overwinning. Nunspeet won met 1-2 en daardoor is het Go Ahead Kampen op de ranglijst gepasseerd.
Vooral in het eerste kwartier wist de thuisploeg een overwicht te creëren en had de Nunspeet verdediging het moeilijk met de snelle aanvallers van de thuisploeg. Al in de 1e minuut leek de ploeg uit Kampen op voorsprong te komen, maar een treffer van Laurens van Keulen werd terecht afgekeurd. Daarna werd een inzet van Adi Draganovic goed gepakt door de keeper Sean Poot. In de 9e minuut was Nunspeet voor het eerst gevaarlijk. Job Hoogendoorn verscheen alleen voor Go Ahead Kampen keeper Niek Bongers, maar schoot naast.
In de 35ste minuut werd Nunspeet een handje geholpen, de thuisploeg verspeelde bal op het middenveld waardoor Job Hoogedoorn de ruimte kreeg om de aanval te zoeken en beheerst raak te schieten. Vier minuten later kreeg Job Hoogedoorn de kans op zijn tweede doelpunt. Frank Boers schoot tegen de lat en Hoogendoorn had de bal voor het inschieten, maar werkte de bal naast het doel. Een minuut daarna trok Go Ahead Kampen de stand gelijk door een doelpunt van Wessels. Dit betekende tevens de ruststand.
Na rust kwam Nunspeet sterk uit de kleedkamer, in de 49ste minuut schoot Lars van Wetering net naast, daarnaast wist Go Ahead Kampen keeper Bongers twee keer redding te brengen. Zowel Nunspeet als Go Ahead Kampen bleven de aanval zoeken. Maar het was Nunspeet dat de 1-2 wist te scoren. Een vrije trap van Nunspeet belandde in de muur van Go Ahead waarbij de rebound werd afgeslagen. Daarna belandde de bal voor de voeten van Lars van Wetering. De spits van Nunspeet wist hier wel raad mee en haalde doeltreffend uit. De 1-2 was een mokerslag voor Go-Ahead Kampen en Nunspeet kreeg zelfs mogelijkheden op een hogere score.
Dinsdag 10 december bekert Nunspeet voor de Districtsbeker uit bij WVF. Zaterdag 14 december a.s. ontvangt Nunspeet op het eigen sportpark De Wiltsangh DZC ‘68. DZC ’68 heeft twee punten meer dan Nunspeet. De wedstrijd begint om 14:45 uur. Als de blauw gele formatie van Erwin Brem deze wedstrijden winnend weet af te sluiten kan men de tweede seizoenshelft met vertrouwen tegemoet zien.
Een zekere mildheid
In een landelijk dagblad was een column te lezen waarin een treffende en waardevolle stelling werd besproken en wel deze:
‘Uitgangspunt moet het menselijk tekort zijn, niet de illusie van volmaaktheid’.
De columnist in kwestie zal zeker niet aan een voetbalteam hebben gedacht, doch het is voluit te verdedigen dit standpunt breed over de totale samenleving uit te spreiden.
Deze frase bleef in mijn hoofd ronddwalen op weg naar de wedstrijd van de VV Nunspeet in Kampen tegen Go Ahead. Het voornemen was dan ook om het niet alleen bij lezen te laten maar ook met een aangepaste attitude het optreden van onze Veluwse formatie gade te slaan.
Dus kijkend door een bril met een zekere mildheid. Clementie in plaats van veroordeling.
Afgelopen zaterdagmiddag was de Nunspeetse aanhang getuige van een onverwacht en plots opduikend fenomeen. Een gebeurtenis die zich zelden manifesteert, zoals bijvoorbeeld een windhoos die over de Veluwe trekt, een Nederlandse renner in de Gele Trui, de kans om weer eens een Elfstedentocht te kunnen rijden, de temperatuur die boven de 40 graden uitstijgt of Nederland dat het Songfestival wint. Het kan eens gebeuren maar blijft zeldzaam en niet te voorspellen.
Aan bovenstaande reeks kan een overwinning van Nunspeet in de competitie worden toegevoegd.
Zeges voor de Blauw-Gelen zijn ook uitzonderlijk; ze dienen zich niet gestadig aan.
Als dat dan toch plaatsvindt dan ‘springen harten op vreugde en vieren alle ingewanden feest.’
De wedstrijd tegen de ‘Kamper Steuren’, een oude bijnaam voor Kampenaren, had veel weg van een tennismatch. De bal stuiterde van links naar rechts over het gehele veld en het bleef steeds onzeker wie er een punt zou binnenslepen. Ballen raakten de rand van het net en ploften neer net binnen of buiten de lijnen. Het was een strijd met veel counters, dubbele fouten maar ook prachtige passeerballen.
Het was een confrontatie waarin tweezijdig volop kansen werden gemist. Als men van ‘oplegde kansen missen’ rijk had kunnen worden dan waren er zaterdag zeker enkele spelers als miljonairs van het veld gestapt. Een leeg doel lijkt een zeer onaantrekkelijke optie voor vele aanvallers; paal en lat daarentegen kunnen zich op een veel grotere populariteit beroepen.
De Nunspeetse poortwachter Sean Poot stond voortreffelijk de ballen uit zijn doel te ranselen en het centrale duo Gieljan Tissingh en Lars Polinder speelde een puike partij. Gelukkig was generaal Brem ook tot het inzicht gekomen dat het plaatsverwisselen van Peter Huijgen en Lars van Wetering wellicht tot meer rendement zou leiden. Dat bleek!
Van Wetering kwam centraal voorin tot scoren en Huijgen ontpopte zich tot de spil van het team.
Hij zette de lijnen uit en nam de rol van Dreh- und Angelpunkt, zoals onze Oosterburen die positie kenschetsen, op zich. Daarbij waren de counters over de vleugels met Job Hoogedoorn en Frank Boers een aanhoudende plaag voor de Kampense defensie.
De Nunspeetse overwinning kende werklust en teamgeest als belangrijkste pijlers. Alle lof daarvoor.
Deze pijlers kan men zelf construeren, klasse en talent zijn aangeboren.
Op de ranglijst is Nunspeet een plaatsje gestegen. Elke stijging is welkom en wordt met satisfactie begroet. Een precair punt blijft het aantal gescoorde doelpunten: 11 maal in 11 wedstrijden.
Dit gemiddelde van één doelpunt per wedstrijd houdt in dat met elk tegendoelpunt een overwinning uit zicht raakt. Het afwerken op het doel moet op de trainingen de hoogste prioriteit krijgen.
Wanneer dat tot resultaat leidt dan is er hoop op een aanhoudend verblijf in de 1e klasse.
Tot slot; in elk duel halen de Nunspeters wel één of meerdere ‘praatkaarten’ binnen.
Een gele kaart voor op- en aanmerkingen. Dat draait vroeg op laat op schorsingen uit, terwijl we iedereen aan boord willen houden. Oliedom en volstrekt onnodig. De namen van deze domkoppen laat ik achterwege, ze staan al voluit in de boeken bij de KNVB.
‘Wie de voetbalschoen past, houdt zijn muil!’
Comments are closed.