NUNSPEET – Na een slechte reeks met maar liefst 4 nederlagen op rij heeft Nunspeet zaterdag de gasten met lege handen richting Gouda teruggestuurd en door de overwinning aansluiting gehouden met de sub-top. Als het inhaalduel van komende zaterdag tegen SDC Putten ook met winst kan worden afgesloten, ziet de stand op de ranglijst er weer totaal anders uit.
Net als in verschillende andere wedstrijden dit seizoen startte Nunspeet slap aan het duel. Binnen 5 minuten kwamen de gasten uit Gouda al op een voorsprong door een snelle counter over de rechterzijde met een goede voorzet en een oplettende spits die de verdediging van Nunspeet het nakijken gaf.
Op het kletsnatte sportpark De Wiltsangh moest Nunspeet alles op alles zetten om de snel opgelopen achterstand weg te werken. Olympia maakte het aanvallende voetbal lastig doordat men met 11 spelers in het strafschopgebied elke voorzet weg wist te werken.
Toch was het 10 minuten voor de rust Dominique van de Grift die de gelijkmaker wist aan te tekenen, een weggekopte bal wist Dominique vanaf de rand van de zestien meter feilloos binnen te schieten 1-1. Dit betekende tevens de ruststand.
Direct na de rust was het de snelle Emiel Goud die de verdiende voorsprong op zijn schoen had. Echter wist de doelman zijn schot te keren. Een paar minuten later was spits Vincent Huisman dicht bij de 2-1, zijn kopbal verdween centimeters naast de verkeerde kant van de paal. Maar in de 62e minuut was het wel raak, Max Jansen verliet zijn verdedigende stelling en haalde vanaf een meter of 25 verwoestend uit, zijn schot verdween onhoudbaar in de kruising.
Olympia moest nu wel komen, maar de Nunspeet verdediging hield goed stand, 10 minuten voor tijd was het opnieuw Max Jansen die wist te scoren. Dribbelend over de middenlijn zag hij de doelman van Olympia te ver voor zijn doel staan en met een prachtige trap wist Jansen vanaf verre afstand raak te schieten. Dit doelpunt wist scheidsrechter Roelof Luinge zelfs te verrassen en deze knipoogde als blijk van bewondering richting Max Jansen.
Eindstand 3-1 in het voordeel van Nunspeet, een prestatie van formaat voor het team van Lucas Hoekman waarin veel jeugdig talent naar behoren presteerde! En Rik Stokvis, 1e jaars O19-1 speler, zijn debuut in Nunspeet 1 maakte.
A.s zaterdag speelt Nunspeet op Sportpark Putter Eng de inhaalwedstrijd tegen SDC Putten. Aanvang 14:30 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Zege op zak, zorgen onverminderd groot.
Elke overwinning telt, zeker voor vv Nunspeet in dit stadium van de competitie. De drie punten die Nunspeet zaterdag thuis tegen Olympia binnen sleepte werden verdiend en met vreugde aan het puntentotaal toegevoegd. Om de euforie wat te temperen dienen er nog wel enige kanttekeningen bij te worden aangetekend. Dit om de realiteit niet uit het oog te verliezen. Fervente supporters en trainers schuiven die werkelijkheid nog wel eens terzijde louter en alleen om de moed erin te houden.
Hoe ziet die feitelijkheid er dan nu daadwerkelijk uit?
In de eerste plaats was Olympia uit Gouda niet bepaald een topploeg. Een blik op de ranglijst maakt duidelijk dat we hier te maken hebben met een team dat troosteloos onderaan bungelt en in het hele seizoen slechts tweemaal met een zege van het veld stapte. Dat vv Nunspeet in de heenwedstrijd niet tot winst kon komen maakt ook veel duidelijk over de prestaties van vv Nunspeet deze competitie. Ook scoorde vv Nunspeet slechts één doelpunt meer dan de hekkensluiter Olympia.
Geen enkele reden voor Nunspeet om zich superieur te wanen.
Met het grote risico om voor hofnar, dorpsgek of notoire pessimist te worden uitgemaakt stel ik voluit dat het een uiterst povere partij voetbal was dat de toeschouwers werd voorgeschoteld.
Het blijkt voor Nunspeet een moeizame opgave om tot gestructureerd en coherent aanvalsvoetbal te komen. De Veluwse aanvallers missen momenteel domweg klasse, vernuft en scorend vermogen.
Het was zaterdag zo’n slordige twee maanden geleden dat een speler uit de voorste linie een treffer wist aan te tekenen. Vanaf begin februari zorgden alleen de middenvelders en de verdedigers voor de schaarse Nunspeetse doelpunten.
Dat een wedstrijd tussen twee gemankeerde teams toch superieure treffers kan opleveren bleek zaterdag wel op het doorweekte sportpark ‘De Wiltsangh’. Na een snelle achterstand was het Dominique van de Grift die met harde, droge schuiver de gelijkmaker op het scorebord toverde.
Dit nadat hij bij toeval de bal voor de voeten gekaatst kreeg, waarna hij resoluut uithaalde.
Het daaropvolgende duo treffers kwam van de voet van centrale verdediger Max Jansen.
Het waren buitengewone voltreffers van grote afstand. Max Jansen legt geen brute kracht in zijn vuurkracht maar bedient zich van een heerlijke techniek. Standbeen op de juiste stek naast de bal plaatsen, dan een rustige, niet geforceerd uithaal met volledige voetstrekking. Aangeboren klasse.
Bij zijn tweede schot toonde hij in- en overzicht door met een ingetogen trap de vijandelijke doelman te verschalken. Dat hij niet alles in goud verandert bleek ook uit enige hoekschoppen en vrije trappen, die niet feilloos afgemeten hun doel bereikten. Integendeel!
Zelfs met deze overwinning heeft Nunspeets slechts een marge van één punt ten opzichte van de degradatiekandidaten. Dit verschil geeft geen enkele reden tot opluchting, temeer omdat Nunspeet over een gemêleerde en obscure selectie beschikt. Waar moet de trainersstaf het mee doen?
Met een selectie waarvan een groot deel in een permanente staat van revalidatie bevindt, met jeugdige spelers die nog een verdere ontwikkeling moeten doormaken, met geschorste acteurs, met spelers die bij Nunspeet aan het afbouwen zijn of in hun hoofd al doende zijn met het volgende seizoen bij een andere vereniging. Probeer met die beschikbare melange maar eens een gezond en voedzaam gerecht te produceren. Een uiterst lastige taak. Natuurlijk, vertrouwen is een groot goed maar moet wel ergens een basis vinden.
Door de rigoureuze degradatieregels zal Nunspeet uit de resterende zeven duels nog minstens een punt of tien moeten sprokkelen om heelhuids de zomer te kunnen overbruggen.
Deze laatste zege zal een prelude moeten zijn op wat komen gaat. Nunspeet tast rond in doolhof, een labyrint vol obstakels. Het is aan de trainersstaf en de spelers om met een gezamenlijke inspanning de uitgang naar behoud en opluchting te vinden. Daarbij heeft trainer Lucas Hoekman ruimvoldoende eerzucht en wilskracht om in de historie van vv Nunspeet niet te verdwijnen als degene die de club als degradant achterliet!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Dit bleek dus een incident te zijn.
Er wordt de laatste weken zo beschamend slecht gevoetbald met als triest dieptepunt afgelopen zaterdag in putten waar we met een 6-1 nederlaag nog genadig wegkwamen.
Men durft er niet eens meer een wedstrijdverslag van te maken op de website en helaas ook hier niet.
Niet dat ik daar perse op zit te wachten maar nu mis ik wel de column van Kees.
Dus Kees, kom er maar in !!!
Volgens mij is er bewust voor gekozen om de site van de vv Nunspeet en hier geen verslag te plaatsen omdat men bang is voor vernietigende commentaren. Nunspeet heeft de witte vlag gehesen en geeft zich over aan de degradatie.
Ook ik mis de column van Keizer. Ben reuze benieuwd hoe hij deze schandalige vertoning zou hebben becommentarieerd. Hopelijk volgt dat nog onder dit draadje.
Tweede oproep aan Kees dus.
Wordt aan gewerkt. Komt vandaag alsnog. En hoe?!
Comments are closed.