NUNSPEET – Na drie nederlagen op rij moest er gewonnen worden door de thuisploeg om kans te houden op een mooi competitieslot voor de 100 jarige vv Nunspeet. Te beginnen met een overwinning op vv Zeewolde.
In een gelijk opgaande wedstrijd waarin beide ploegen elkaar weinig tot geen ruimte wilde geven en zich bewust waren van de grote belangen was het de thuisploeg die de eerste grote kans creëerde na 25 minuten. een voorzet vanaf links werd goed ingekopt Joep Banse, maar het was een knappe redding van de Zeewolde keeper die een doelpunt in de weg stond.
Even later de gasten uit Zeewolde die met een knappe uithaal van de zestien meter keeper Niebeek kansloos lieten maar de bal net naast de goal zagen verdwijnen.
Op slag van rust nog een prima kans voor de op snelheid liggende Jonathan van’t Hof maar de snelle Nunspeet aanvaller kwam een teenlengte tekort om de bal binnen te werken. Ruststand 0-0.
In de 55 minuut dan het eerste doelpunt, de gasten uit Zeewolde wisten de lat te raken en in de rebound wist Van Zwam de 0-1 binnen te koppen. Nunspeet rechtte de rug en binnen 5 minuten wist men de wedstrijd te kantelen, eerst kreeg Donovan Bock zijn tweede gele kaart dus rood en uit de toegekende vrijetrap wist Karim Mulder gelijkmaker binnen te schieten.
Met 10 man bleef Zeewolde opzoek naar de voorsprong, maar het doelpunt viel aan de andere kant in het voordeel van de thuisploeg, een snelle counter werd koelbloedig afgerond door Jonathan van’t Hof wat resulteerde in een 2-1 tussenstand.
Zeewolde was even van slag, want direct na de 2-1 voor Nunspeet werd er binnen het strafschop gebied een overtreding gemaakt op de uitblinkende van’t Hof. De terecht toegekende strafschop werd feilloos binnen geschoten door Marijn Haze.
Het slotakkoord was voor de ingevallen Patrick Visser, de centrum spits wist op een eenvoudige manier de eindstand op 4-1 te bepalen. Een belangrijke overwinning voor Nunspeet wat hierdoor zicht blijft houden op een spannend competitieslot.
Zaterdag a.s. speelt Nunspeet in Wageningen tegen ONA ´53. Aanvang 15:00 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Lentekriebels.
Met een serie teleurstellende resultaten van vv Nunspeet nog vers en onverwerkt in het geheugen zullen de meeste supporters dit afgelopen weekeinde niet met een onbegrensd vertrouwen naar sportpark ´De Wiltsangh’ zijn opgetrokken. Eerder met knikkende knieën. De stemming was enigszins gelaten en bedrukt. Er werd langs de lijnen flink gedelibereerd over mogelijke oplossingen voor de kwakkelende Nunspeetse elite-elf. Zoals bij elke wedstrijd liggen vooraf bij de supporters de antwoorden en de aanbevelingen voor het oprapen. Het is een heerlijk onderdeel van een clubcultuur en zeker niet onbelangrijk. Zoals in trainersjargon vaak gesproken wordt ‘het groepsproces’, is onder de aanhang ook een proces gaande. Onderhuids of open en bloot. Het is aanbevelingswaardig dat te herkennen. Ook hun opvattingen en inzichten tellen. Een sportvereniging die haar supporters verwaarloost is ze niet waard.
Dat na afloop van de partij tegen Zeewolde alleen maar pretoogjes en schaterlachen te zien en te horen waren duidt al op een onverwachte en bijzondere en feestelijke middag. Wat was er gebeurd?
Om niet tot scorebordjournalistiek te vervallen verdient een analyse een breder zicht dan alleen die op de uitslag. Late we maar direct de eindscore, een fraaie 4-1 zege, beoordelen. Die kan niet anders dan op grote tevredenheid uitkomen. Het geeft Nunspeet weer een doel voor het verdere verloop van de competitie. Voorlopig nog geen zinloze en doelloze duels. Er gloort weer een haalbaar richtpunt en wel de derde plaats in de eindstand.
Door twee externe factoren kwam er weer frivoliteit en schwung in het Nunspeetse spel.
De eerste niet voorziene factor was het uitvallen van routinier Dennis van der Wal vroeg in de wedstrijd. Daardoor moest het aanvangssysteem, met opnieuw een overvolle achterhoede waarin vaak spelers lucht onder een blauwe hemel stonden te dekken, worden verlaten. Eindelijk schoof Marijn Haze door naar middenveld naast Adi Draganovic en Fabian zoet. Haze bloeide zichtbaar op en er kwam weer lucht en ruimte in het spel met naast hem Zoet als hardwerkende stofzuiger en Draganovic als regisseur. Een mix van creativiteit en noeste arbeid. Zo werd de persoonlijke tegenslag
van Van der Wal een opslag op het Nunspeetse spelpeil. Laten we de startopstelling zoals door de staf gecomponeerd maar in een vlaag van vergevingsgezindheid vergeten.
Het tweede onverwachte element was de rode kaart voor Donovan Bock van Zeewolde bij een voorsprong van Zeewolde. Na zijn wegzenden scoorde Nunspeet direct de gelijkmaker en wel door Karim Mulder die na 13 maanden weer voor het eerst na een kruisbandoperatie in basis begon.
Niet alleen die score maar ook zijn spel zijn een prima opsteker voor Nunspeet. Een volwaardige verdediger op de flank weer voluit inzetbaar. Zijn vader Jaap, de verzorger van Nunspeet, was zichtbaar geraakt door de succesvolle terugkeer. Samen kennen zij de keerzijde!
Overigens mag ook de goede wedstrijd van invaller Sven Steinhauser niet onvermeld blijven.
Na de gelijkmaker begon het bal. Bij vlagen zagen we het dartelen en swingen van voor de winterstop weer terug. Op vleugel kreeg Joep Banse weer vleugels en ging weer dansend langs zijn tegenstanders in plaats van zich erop stuk te lopen. Aan de andere zijde deed Jonathan van ’t Hof niet voor hem onder. Hem komt een vijfwerf hoera toe. Vijf, ja!
Hij vierde zijn verjaardag, zette Nunspeet fraai op voorsprong, werd uiteraard gefeliciteerd met de zege, uitgeroepen tot ‘Man van de Wedstrijd’ en hij voert de topscorerslijst aan. Door de gedeeltelijke zonsverduistering was nauwelijks genoeg licht om hem erin te zetten.
Wel één kanttekening; Patrick Visser staat naast hem op de lijst. Ook hij scoorde met een subtiel en beheerst boogje na een prima invalbeurt. Dat bij Marijn Haze het zelfvertrouwen, die hij op de helft van tegenstander en niet in de defensie, heeft teruggevonden liet hij zien bij het ijzig koeltjes verzilveren van een strafschop.
Overigens mogen we de arbiter dankbaar zijn dat hij de regels niet al te strikt naleefde.
Strikt formeel mag een speler niet zonder toestemming het veld verlaten. Bij een doelpuntviering wordt het oogluikend toegestaan, mits deze viering niet overdreven en provocerend is. Ook mogen er geen wanordelijkheden ontslaan. Verder moeten de spelers snel op het speelveld terugkeren.
De Nunspeters balanceerden op het randje en alle feestjes konden tot vreugde van de aanhang door de beugel(fles).
Als we het over ‘op het randje’ hebben dan komt Adi Draganovic vol in beeld.
Met zijn inzet en inzicht is hij een grote en karaktervolle aandrijving voor het team. Hij combineert charme met hardheid. Zijn lachen en grollen zijn soms uiterst provocerend en dan weer heel ontwapenend. Hij polijst zijn team en schaaft het bij maar daarnaast schuurt hij met alles en iedereen om hen heen. Hij praat met alle stafleden op beide banken. Je kunt je aan hem mateloos ergeren en hem evenzo bewonderen om zijn spel. Zaterdag drie heerlijke assists met evenveel goals als gevolg. Dan wordt hij gevierd maar er komen momenten dat hij gehoond word. Dat is zijn spel, dat is zijn karakter, dat accepteert hij. Een markante schurk met onnavolgbare streken. Nog even bij Nunspeet.
Zaterdag naar ONA’53 in Wageningen. Graag in de formatie en opstelling zoals we deze keer geëindigd zijn. Hermen Dam en Andrew Galea hebben ervaring genoeg om een kwartet achterin overeind te houden. Dat bleek tegen Zeewolde. Daarachter doelman Jardi Niebeek die kan dichten waar een gat valt.
Dus met lentekriebels, net als losgelaten koeien, het weiland in Wageningen op. Laat Wageningen geen Waterloo worden!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Zie het wel in het juiste perspectief.
Er werd pas gescoord toen Zeewolde met 10 man stond!
ik lees overigens de wedstrijd columns met aandacht en plezier.
Origineel en met mooie vergelijkingen.
In geen enkele krant of weekblad lees je zulke mooie wedstrijdverslagen.
En …… je hoeft het er niet altijd mee eens te zijn.
Van IC-patiënt zonder hartslag naar lentekriebels. De columns van Kees zijn wisselvalliger dan de carrière van Gordon.
In dit geval is het dan beter om het spel van vv Nunspeet te vergelijken met de carrière van Gordon. Kees Keizer doet hier alleen verslag van.
Was een goede reactie op de slechte reeks. Er werd inderdaad weer hard gestreden. Geholpen door de rode kaart maar dat geluk moet je af en toe hebben.
Nu een reeks winnen en de periode titel pakken!
De trainers is wel hardleers en begint weer met vijf spelers in de verdediging. Door de blessure van Dennis van der Wal kwam het toch nog goed.
Elk nadeel heeft z’n voordeel.
Niemand die Adri Borkent kent, pseudoniem van Kees K ?