Zaterdag speelde Nunspeet de tweede wedstrijd in poule voor de Districtsbeker Oost. Na de mooie 3-0 overwinning in de eerste wedstrijd uit bij ZAC, stond er nu een thuiswedstrijd tegen buurtvereniging sv Epe op het programma.
Bij Nunspeet ontbraken door lichte blessures o.a. Lars ten Dolle en de broertjes Marnix en Gieljan Tissingh. Beide teams hielden elkaar het eerste half uur goed in evenwicht met kansen voor beide ploegen. Zo wist een Epe aanvaller de kruising achter keeper Niebeek te raken en was het Nunspeet spits Huisman die in kansrijke positie mistte. Het duurde tot de 37e minuut voordat Vincent Huisman de verdiende 1-0 binnen tikte. Nog voor de rust gevolgd door de 2-0 gescoord door Vincent Huisman.
In de tweede helft was de wedstrijd binnen 10 minuten beslist door doelpunten van Vincent Huisman (3-0, 4-0 en 6-0) en Emiel Goud (5-0). Dit betekende tevens de eindstand. Met nog 1 wedstrijd te gaan is Nunspeet nu al verzekerd dat het door mag bekeren voor de Districtsbeker Oost.
Het was mooi om te zien, dat trainer Lucas Hoekman verschillende talenten minuten liet maken. Zo werden door de trainer Julian Hop en Noah Mulder ingebracht en kunnen deze beide talenten terug kijken op een goede invalbeurt.
Zaterdag brengt Nunspeet een bezoek aan asv Dronten, beide ploegen zijn inmiddels geplaatst voor de volgende ronde. De wedstrijd in Dronten begint om 14:30 uur.
Wachten op werkelijke weerstand
‘Als het aan de gemeente Nunspeet ligt kan de kermis in Nunspeet gewoon doorgaan dit jaar’, zo meldde RTV-Nunspeet vorige week. Deze annonce was kennelijk ook door de vv Nunspeet opgevangen. Vooruitlopend op de komst van het lunapark had vv Nunspeet zaterdag op ‘De Wiltsangh’ alvast een schiettent ingericht. Er werd deze keer niet op bekende roosjes geschoten maar op het vijandelijke doel waar de goalie van sv Epe zijn domein met een kogelvrij vest moest beschermen. De uitslag van 6 – 0 in het blauw-gele voordeel doet zo vermoeden dat hij daarin niet geheel is geslaagd, al moet er worden bij vermeld dat de achterste linie van sv Epe ook weinig behulpzaam was.
In de voorgaande wedstrijden in de aanloop naar het serieuze competitiewerk had spits Vincent Huisman nog niet echt geëtaleerd dat hij een neusje had voor doeltreffend afronden. Vaak was hij in de combinatie lastig te bereiken en tot veelvuldig scoren kwam het zeker niet. Dat euvel werd tegen sv Epe radicaal uit mijn vooringenomenheid geschoten. Wanneer je na het eindsignaal met vijf scores onder de douche stapt, mag dat monter en glunderend. Zelfs het perspectief van zeven treffers was zeker geen utopie. De kansen waren er.
Verder heeft Emiel Goud al het recht om een vaste basisplaats op te eisen. In hem bundelen zich wilskracht, ambitie, inzet en ijver samen. Tijdens een vorig dienstverband bij vv Nunspeet werd hij geroemd om zijn snelheid, maar werd er smalend gesproken over zijn balbehandeling. Dat laatste is nu positief ontwikkeld, waardoor hij een aanvaller is geworden waar de opponenten handen, hoofd en voeten vol aan hebben.
Ook doelman Jardi Niebeek kan terugblikken op een puike prestatie. De eindstand doet vermoeden dat hij in zijn domein half slapend en op afstand het duel zou kunnen volgen. Wie dat denkt vergist zich mooi. Of lelijk. In het eerste deel van de wedstrijd moest hij enkele malen tot het uiterste gaan om de heilige nul voor vv Nunspeet vast te houden. Dit illustreert tevens dat er verdedigend nog steeds vlekjes van het blazoen zijn weg te werken.
Kenmerkend was de vreemde wisselwerking op de linkerflank van vv Nunspeet. Met enige regelmaat dook linkerverdediger De Vries op in de voorste linie en zakte vleugelaanvaller Van ’t Hof terug in de defensie. De logica van die positiewisselingen ontging mij volkomen. De één is geen gevaarlijke aanvaller en de ander geen robuuste verdediger. Voeg daarbij dat De Vries vaak dicht naar het centrum optrok waardoor de linkerflank er braak en onontgonnen bij kwam te liggen. En braakliggende percelen leveren niets op!
Steeds dwarrelde er een schoenmaker en een leest door mijn gedachten.
Het opvangen van een vijandelijke counter mag ook wel wat meer aandacht krijgen. De Nunspeetse verdedigers hebben uitsluitend volop aandacht voor de man met de bal en verliezen de bewegende en snel opkomende andere aanvallers te vaak uit het oog. Tegen sv Epe liep dat enkele malen zonder schade af. In de competitie zal men meer gewiekste en capabele kornuiten zien opduiken die wel voor veel averij kunnen zorgen. Zo zijn er hier en daar nog wel wat ‘ietjes’ die een puntje kunnen gebruiken.
Met geruststelling mag en kan trainer Hoekman vaststellen dat er ondanks het ontbreken van een kwartet min of meer vaste waarden, er toch een equipe op het veld stond die niet aan kracht en creativiteit moest inboeten. Een plan B is daardoor geen zwakkere tweede optie.
Afsluitend wil ik nog onderstrepen dat het kortstondige optreden van de jeugdige Noah Mulder ruim voldoende was om de straling van een toekomstig pareltje te ontdekken!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.