Soms gebeurt er iets waar je nooit rekening mee hebt gehouden.Totaal onverwacht en erg ingrijpend. Iets dat indruist tegen alles wat sociaal en menselijk is; je kunt elkaar niet meer ontmoeten. Je ziet je geliefden niet meer. Niet anders, dan achter een glazen ruit, of in een vergaderprogramma op de telefoon of computer. Geen verjaardag van je vrienden, geen kraambezoek, geen huwelijksfeest of uitvaart. De life-events zijn even voorbij.
Dat geldt ook voor de live-events: geen sportwedstrijden bijwonen, geen muziekfestivals beleven, geen theater bezoeken, niet Koningsdag of de Bevrijding kunnen vieren.Laat staan zélf een sportwedstrijd spelen, of zélf in het theater staan en zélf muziek maken met anderen.
Maar een lastige situatie biedt ook creativiteit. Moderne technieken maken dat mensen elkaar kunnen ontmoeten en samen iets moois kunnen maken. Ook al komen ze ‘live’ niet bij elkaar.
En zo gebeurde dat met dit initiatief: One Song for All. All for One.
Op initiatief van Ben Ascherl kwamen muzikanten uit het midden van het land virtueel samen. Uit Nunspeet speelden mee: Ronald Kip op basgitaar, Barry Lommer op keyboard en RenéBruitsman op Cajon. Zij speelden het nummer Old Tennessee van Dan Fogelberg. Een nummer uit 1975! Soms moeten we de geschiedenis in, om hoop te putten uit een nummer. Dit nummer geeft perspectief. Er komt ook na een tijd van sociale afstand en sociale onthouding, een andere tijd om de hoek kijken. En misschien komt die ook nog wel onverwacht. Een tijd waarin je elkaar dus weer ‘live’ kunt zien. Ook al wordt het anders dan voorheen. Sociale afstand is letterlijk een afstand. Niet figuurlijk: je kunt elkaar straks zien en samen weer mooie dingen doen.
En je kunt elkaar bijna aanraken. Zoals je bijna de lucht kunt aanraken…’Sad skies today. Bright and beautifiul skies tomorrow…
