Het kantelpunt was op slag van rust. Bij een vrije trap van Nunspeet maakte aanvoerder Adi Draganovic een opmerking over de afstand van de muur. Waarna hij vervolgens een gele kaart kreeg voor commentaar op de leiding. Bij de discussie die hierna volgde kreeg Draganovic zijn tweede gele kaart, waardoor Nunspeet in de tweede helft met 10 spelers verder moest.
Door het overtal kreeg Roda ’46 in de tweede helft diverse kansen om de wedstrijd definitief te beslissen. Maar door de compacte verdediging en goed keeperswerk van Jardi Niebeek viel de definitieve beslissing pas in de extra tijd. Ties Kerssies wist een voorzet vanaf de achterlijn achter keeper Niebeek te schieten. Vlak hiervoor kreeg Nunspeet nog de mogelijkheid om op gelijke hoogte te komen. Na een vrije trap van Max Jansen wist keeper van den Berkt de bal te keren, in de rebound kwam de bal voor de voeten van Marnix Tissingh, zijn schot werd door van den Berkt gestopt.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Meervoudig verlies.
Zoals majestueuze bomen nu in deze herfsttijd hun zomerse bladerweelde afleggen en hun gestalte aan pracht zien verliezen, zo leed vv Nunspeet zaterdagmiddag in Leusden ook veel verliezen.
Verliezen en schade lijden doet pijn, vooral als dat nadelige consequenties heeft voor het verdere verloop van de competitie.
Aan het eind van de dag, toen de hectiek van de strijd aan de kapstok hing, werd het schadeformulier ingevuld en de verliesrekening opgemaakt. Niet alleen ten gevolge van het duel tegen medekoploper Roda ’46, doch ook met een wijdere blik naar de nabije toekomst. Dan zien we toch een griezelige herfstnevel opdoemen in het zonnige bestaan van de Nunspeters waarin vier wedstrijden lang werd geleefd. Een wenteling in het perspectief.
Laten we de creditzijde, waar het verlies en de schulden gestalte krijgen, maar eens belichten.
Nunspeet verspeelde dit weekeinde drie wedstrijdpunten, de koppositie, de ongeschonden status, één speler in de wedstrijd en zeker een duo voor de volgende strijd. Ook nog een verliespost van meer dan een handvol gele kaarten. Dat zijn pijnlijke feiten.
Voeg daarbij dat het nog onduidelijk is hoe het ego en het zelfvertrouwen beschadigd is geraakt en dan is het evident dat het team en de staf nu met een andere horizon te maken krijgen.
Het duel begon aanvankelijk met een zekere tevredenheid bij de acteurs en de Veluwse toeschouwers. Beide teams ontliepen elkaar niet veel al werd er snel duidelijk dat Roda ’46 over equipe beschikte die balvast en technisch vaardig was. De spelopbouw aan Nunspeetse zijde verliep op gedisciplineerde wijze zonder dat er doelrijpe mogelijkheden werden gecreëerd.
De vleugelspelers Joep Banse en Jonathan van ’t Hof zorgden wel voor dreiging, echter zonder doeltreffend vervolg. Patrick Visser kreeg op het meest vooruitgeschoven station maar bitter weinig aanvoer om tot een scorende uitvoering over te kunnen gaan.
Na een half moest Nunspeet de eerste tegentreffer van het seizoen incasseren. Marijn Haze verzuimde een voorzet te blokken, Ruben Kappers kon direct onheil bezweren waarbij de bal onfortuinlijk voor de voet viel van een Roda-speler die onhoudbaar uit het absolute niets doel trof.
Er lag opeens een stevige klus die geklaard moest worden. Daarvoor zouden alle elf spelers tot het uiterste moeten gaan. Helaas werd het elftal een tiental doordat aanvoerder Adi Draganovic door de arbiter naar de douche werd gestuurd vanwege aanhoudend commentaar op zijn leiding.
Het uitdelen van de rode kaart, het samensmelten van twee gele kaarten, was een buitensporige en theatrale actie van de scheidsrechter die waarschijnlijk zes dagen in de week samen met zijn hond door zijn vrouw onder de tafel wordt geschopt en dan op zaterdag zijn frustraties wegfluit en met kaarten wegwappert. Twee kaarten binnen enkele seconden is een overdreven reactie, temeer daar er enkele zware overtredingenveel van anderen lichter werden bestraft. Draganovic heeft als aanvoerder wat meer ‘gespreksruimte’. Het valt overigens niet uit te sluiten dat de reputatie van de gestrafte ook een rol heeft gespeeld, hetgeen overigens een kwalijke zaak is. Een schending van de regels nu, dient nooit in het licht van het verleden beoordeeld te worden. Daartegenover staat een veel te losse tong van Draganovic.
Een volle helft met tien man verder tegen een sterke opponent is een zware opgave. Te zwaar zou blijken. Nunspeet werd een speelbal voor de Leusder formatie dat verzuimde Nunspeet de genadeklap uit te delen. De Veluwse formatie kreeg zelfs in de slotfase nog een droomkans om de gelijkmaker binnen te schieten. Invaller Marnix Tissingh trachtte met een veel te slappe actie die gunst te verzilveren. Dat Nunspeet in de slotminuten in een alles-of-niets offensief de tweede treffer om de oren kreeg was nauwelijks meer ter zake doende.
We wandelen nog even door het personeelbestand heen.
Joep Banse en Adi Draganovic worden geschorst, Enes Keklikoglu pakte zijn standaardkaart en volgt snel,
Ruben Kappers geblesseerd van het veld, Emiel Goud komt door een ernstige blessure voorlopig niet meer op het veld, Andrew Galea gaat op reis en speelt een paar maanden niet, Patrick van de Wal is fysiek kwetsbaar en dus maar een deel van de strijd inzetbaar, Marijn Haze is zichtbaar ongelukkig met zijn positie op het veld en dat gaat ten koste van zijn kwaliteiten en Max Jansen zou ook graag wat meer speelminuten krijgen. Noah Mulder is rijp voor de basisplek die hem nog niet wordt gegund.
Een stevige uitdaging voor trainer Werner Pluim en de staf die overigens het elftal maar niet zover krijgen om uit een hoekschop enig voordeel te halen. In deze competitie om en nabij dertig toegekende corners met nul scores. Dan zit er structureel iets mis. Met slechts zeven doelpunten in vijf wedstrijden is het overigens nog een wonder dat Nunspeet nog steeds hoog op de ranglijst staat.
Om die positie vast te houden zal er meer trillend net aan de overzijde moeten komen!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Patrick van de Wal speelt niet bij Nunspeet, Dennis van de Wal wel.
‘Alles wat ik heb is een naam en die heb ik van een ander’, zei Herman van Veen ooit.
Laten we er zuinig op zijn!