UDDEL – Sushilla Kouwen is beroepsfotograaf, maar dat is volgens haarzelf toevallig het middel geworden waarmee ze haar brood verdient, maar ook waarmee ze haar eigen expressie kan maken.
Al bijna twintig jaar is ze werkzaam als fotograaf van de meest uiteenlopende producten, situaties en mensen. Maar daarnaast timmert ze als begenadigd ‘fotokunstenares’ behoorlijk aan de weg. Nog maar kortgeleden won ze de prestigieuze ‘Pollux Award’ én de ‘Julia Margaret Cameron Award’, twee internationale wedstrijden waarvan één voor vrouwelijke fotografen van over de hele wereld aan meedoen. Daarbij werd zij ook overall winner en zo ‘Women Photographer of the year’. Ze won deze prijzen in de categorie ‘Self portrait en Fine-art’.
Op de vraag of ze weet waar haar creativiteit vandaan komt denkt ze dat de creativiteit van haar moeder daar een steentje aan heeft bijgedragen. Sushilla was een jaar of zestien toen ze met de oude analoge camera van haar vader ging fotograferen. Sushilla: ,,Ik was, en ben nog steeds, gek van paarden en toen dacht ik ‘even een foto van een paard maken’ en toen is het eigenlijk een beetje begonnen. Ik ging foto’s maken voor kennissen want die vonden dat ik dat leuk deed. En zo kreeg ik op mijn zestiende mijn eerste echte opdracht: ik moest een paardenkeuring fotograferen. Ik doe nog steeds wel iets in fotografie met paarden, maar dan met mens en dier of merken gerelateerd aan de paardenport. Het fotograferen zelf lag me gewoon, het is mijn tweede natuur. Ik word wel eens gevraagd om workshops te geven, maar ik zou het niet uit kunnen leggen, dan krijg ik een soort error in mijn hoofd.”
Nadat ze eerst grafische vormgeving studeerde kwam ze in contact met een fotograaf waarbij ze kon werken én studeren aan de fotovakschool. Later deed ze verschillende opleidingen aan de Fotoacademie in Amsterdam. Behalve de onlangs gewonnen ‘Pollux Award’ en ‘Julia Margaret Cameron Award’ heeft ze de afgelopen jaren tal van prijzen en nominaties gewonnen.
,,Mijn vader is recentelijk overleden,’’ vervolgt ze. ,,En toen besefte ik des te meer dat fotografie heel belangrijk is want het zijn momenten, fragmenten van herinneringen. Mijn vrije werk waar ik prijzen mee heb gewonnen zijn ook vaak beelden die ik op een bepaald moment van mijn leven heb gemaakt. Sommige collega’s zeggen als ze een beeld terugzien, dat ze dat willen veranderen, maar voor mij geldt dat niet. Ik kijk ernaar en denk ‘dat heb ik toen gemaakt en toen zat ik op zo’n moment in mijn leven’. Het is vaak een soort expressie van wat je ik meemaakt en wat ik om me heen zie.”
Sushilla werkt vaak voor allerlei campagnes en dat varieert van sokken tot aan wielrenkleding. Bij commerciële opdrachten kiezen haar klanten wel vaak voor haar vanwege haar stijl of werkwijze, maar in haar vrije werk kan ze het meeste haar ei kwijt. ,,Beroepsmatig zit ik hoofdzakelijk in de reclame fotografie en de prijzen en nominaties heb ik verdiend met mijn fine art. Het winnen van de awards was een grote verrassing voor me. Ik krijg veel reacties van mensen uit mijn netwerk die het me gunnen en weten wat voor fotograaf ik ben. Je valt wel op en dat zegt wel wat. Onder andere door de opdrachten die ik heb gedaan heb ik mezelf verder ontwikkeld. Door het geld wat ik ermee verdiende kon ik investeren in apparatuur en de tijd nemen om meer vrij werk te maken. Ik hoop niet dat mensen me niet meer bellen omdat ze denken dat het nu niet meer in mijn straatje past. Ik haal zelfs heel veel inspiratie uit mijn shoots. Ik zie mezelf niet alleen als een fotograaf want ik vind de gesprekken met de mensen ook erg leuk en fascinerend. Ik wil weten wat ze beweegt. Soms zie ik totaal andere levens van mensen en dat raakt me en inspireert me. Het is voor mij een inspiratiebron, niet perse dat ik iets ga neerzetten wat ik heb gezien, maar meer wat het met je doet en dat komt dan naar buiten.’’
Het meedoen aan wedstrijden geeft Sushilla een extra stimulans om tijd vrij te maken om het vrije werk te maken. ,,Soms is het helemaal niks. Onlangs stond ik met een zelfgemaakte jurk bij het Uddelermeer en dacht ‘dit wordt het helemaal!’. Maar al tijdens de fotosessie dacht ik al dat het niks zou worden,’’ lacht ze. ,,Het is een stok achter de deur om er mee bezig te blijven en als je niet wint is het weer een manier om te leren om met teleurstellingen om te gaan. Ik maak nooit doelbewust een prijswinnende foto want dat weet je toch niet. Je weet nooit waar de jury naar kijkt.’’
Sushilla heeft van jongs af aan haar dromen nagejaagd. ,,Het klinkt als een cliché, maar als je ergens passie voor hebt en het voelt dat je er voor moet gaan, doe dat dan ook. Ik heb zo vaak bij mensen gezeten die hun oordeel klaar hadden en zeiden dat het leuk was wat ik deed, maar dat het me nooit zou lukken om met de wereld mee te spelen. Ik voel mij bevoorrecht dat ik door mijn passie mijn ‘fulltime job’ heb.’’ www.sushilla.nl
Door Ank Herstel
Foto’s Sushilla Kouwen
Passie
Het Latijnse woord ‘passio’, waar het woord passie vandaan komt, betekent hartstocht. Een passie is dus iets wat je met heel je hart doet. Dat kan een hobby zijn zoals fotograferen, schilderen, zeilen of wandelen, maar het kan net zo goed zijn dat je baan je passie is of je zorg voor het milieu. Het volgen van je passie geeft voldoening en laat je hart sneller kloppen. Lezers die in de Veluwse Courant over hun passie willen vertellen kunnen een berichtje sturen naar redactie@develuwsecourant.nl
