‘wij zien dat als een presentje van boven’
NUNSPEET – Afgelopen september bestond Stichting Mensenkinderen alweer 20 jaar. 20 jaar waar landen als Moldavië en Albanië en later Armenië mochten rekenen op steun in velerlei vormen.
,,De Stichting Mensenkinderen is opgezet door een zestal mensen die allemaal een achtergrond hadden in de zending,’’ weet Egbert van Beesten, één van de zes oprichters. ,,Er waren drie mensen die bereid waren geld te steken in een nieuwe organisatie op voorwaarde dat we met een goed doordacht plan kwamen. Dat hadden we, dus we konden beginnen. We zijn gestart in Almere, na vijf jaar gingen we naar Harderwijk en weer vijf jaar later verhuisden we naar Nunspeet. We gingen namelijk steeds op zoek naar een goedkoper kantoor, want we willen zo goed mogelijk met het aan ons toevertrouwde geld omgaan. In het vorige pand in Nunspeet was het een enorme rotzooi en in ruil voor het opknappen daarvan hoefden we het eerste jaar geen huur te betalen en daarna was het relatief goedkoop om te huren. Maar daar moesten we uit vanwege nieuwbouw en nu zitten we hier al weer drie jaar op de Galvaniweg tegen nagenoeg dezelfde huurprijs als daar. Het is hier gewoon fantastisch. We hebben genoeg ruimte en het is hier heel plezierig werken. Wij zien dat als een presentje van boven.’’
Egbert is de enige van de zes initiatiefnemers van Mensenkinderen die nog actief is binnen de stichting. De overige leden zijn met pensioen of overleden. Op dit moment heeft hij de dagelijkse leiding van Mensenkinderen, maar hij heeft van alles gedaan en kent de stichting van binnen en van buiten. Daarnaast is hij predikant, niet verbonden aan een vaste kerkelijke gemeente, maar fungeert soms als een soort vliegende keep in verschillenden kerken. Daarnaast gaat hij voor in onder andere diaconale diensten voor Mensenkinderen. Het complete team van Mensenkinderen bestaat uit zes medewerkers, zes bestuursleden en twee vrijwilligers. De keus voor ondersteuning van de armste mensen in Albanië, Armenië en Moldavië is gestoeld op het feit dat er indertijd al ontzettend veel hulp naar Roemenië ging en de stichting wilde werken in de armste landen van Europa, en dat waren Albanië en Moldavië en een paar jaar later ook Armenië.
Egbert: ,,Wij werkten in Albanië samen met de organisatie Diacona en die had ook een zusterorganisatie die werkte in Armenië, dus we dachten dat het een goede toevoeging zou zijn voor onze Veldlanden want het is een Christelijk land, omringd door Moslimlanden en de mensen zitten daar vaak in een heel moeilijke positie. We werken in die landen niet onder onze eigen naam, maar werken samen met verschillende partners. Als je daar onder je eigen naam gaat werken dan moet je een eigen bestuur, kantoor en boekhouder hebben en dat kost veel tijd en geld en dat vinden we jammer. Er zijn daar zoveel organisaties en kerken die heel goede projecten hebben, maar het ontbreekt ze aan geld. Dan zeggen wij: ‘kom maar op met die projecten en als ze binnen onze visie en missie vallen dan gaan we daar geld voor werven’.’’
In tegenstelling tot veel andere liefdadigheidsinstellingen werkt Mensenkinderen met kleinschalige projecten. Zes keer per jaar gaat er een mailing uit waarin diverse projecten onder de aandacht gebracht worden. Er kan dan door particulieren, maar ook bijvoorbeeld door een school of een kerk, voor een bepaald project gekozen worden om daar geld voor in te zamelen. Denk aan brandhout, schoolspullen, naaimachines, voedsel en kleding in de winter, medicijnen en rolstoelen.
Het succes van Mensenkinderen is volgens Egbert grotendeels te danken aan de binding met de donateurs. Egbert: ,,We hebben twee ‘buitendienstmedewerkers’ en die bezoeken particulieren, kerken en bedrijven die een gift hebben gegeven. We vertellen dan en laten ook zien wat er met hun geld is gebeurd en tijdens zo’n gesprek komt het regelmatig voor dat de donateurs in een nieuw project geïnteresseerd raken. Toen we zo’n 20 jaar geleden begonnen hebben we iedereen die meer dan 50 euro doneerde persoonlijk bezocht om te bedanken en die persoonlijke bezoekjes hebben we heel lang vol kunnen houden. Nu kun je zeggen dat dat geld kost, dat is ook zo, maar je krijgt er veel voor terug. Je leert heel veel mensen kennen en de mensen gaan je vertrouwen. Dan komt het soms voor dat ze ons hun nalatenschap toevertrouwen en soms vragen of wij hun begrafenis willen regelen. Dat willen we wel, maar doen dat toch het liefst in samenwerking met de lokale kerk.’’
De aanvragen voor allerlei projecten worden niet zonder meer gehonoreerd. Natuurlijk weten de partijen in de Veldlanden welke projecten bij Mensenkinderen over het algemeen worden gehonoreerd, maar er wordt niets gekocht zonder aankoopbewijs. ,,We verlangen bonnetjes van elke aankoop, verslagen, financieel verslagen, heel veel foto’s en we voeren zelf audits uit met een accountant die wordt vergezeld door iemand uit Nederland die de lokale taal spreekt,’’ besluit Egbert. www.mensenkinderen.nl
