NUNSPEET – In het boek ,Meester-Leerling’ uitgegeven ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Vrije Academie Nunspeet, noemt burgemeester Van de Weerd ,Een Vrije Academie voor Beeldende Kunsten in een kunstenaarsdorp, een sterke combinatie’. Het is dan ook niet zo vreemd als je één van de vele kunstzinnige Nunspeters voor het voetlicht brengt dat je al snel bij de Vrije Academie uitkomt. Dat geldt wel in het bijzonder voor Wim van Geenen. Hij was bij de oprichting van de Vrije Academie de eerste leerling. En met de oprichter Cor Vrendenberg als buurman ook niet zo verwonderlijk.
Wim van Geenen werd in 1951 geboren in het Sophia ziekenhuis in Zwolle en groeide op in de Marktstraat in Nunspeet. Vader had als aannemer het huis op nr. 11 gebouwd. Wim bezocht de Eerste Hervormde basisschool aan de Stationslaan, waar dus nu de Vrije Academie is gevestigd. Als leerling aan de Academie beleefde hij veel meer plezier in deze lokalen als tijdens de basisschool. Wim:,,Ik zat meer naar buiten te kijken dan op te letten. De buurman had kippenhokken en als de schaduw op een bepaalde plek kwam wist ik dat de schooltijd bijna voorbij was. Na de basisschool volgde ik de ambachtsschool in Harderwijk. Daar had ik wel schik van en was één van de beste leerlingen in tegenstelling tot de basisschool. Ik leerde er timmeren en metselen. In die periode ging ik vaak kijken in het atelier bij buurman Cor Vrendenberg.
Eerste leerling
Op een verjaardag van Cor Vrendenberg kwamen zijn collega-schilders (Jaap Hiddink, Guusje Sundemeijer, Jos Lussenburg, Sjors Plantinga, Hendrik Verburg en anderen) bij hem op bezoek. Wim was toen in het atelier aan het schilderen. Tijdens het gesprek onder de borrel kwam de vraag op wie er nog aanstormend talent had, misschien kunnen we een schooltje beginnen. Hiddink (toen ook wethouder) wist dat in de gesloten Hervormde school ruimte was, misschien kunnen we daar wel een lokaal gebruiken’. Behalve Jos Lussenburg (bang voor concurrentie en eigen portemonnee) was ieder wel enthousiast. Wim, die bij het gesprek aanwezig was, had er wel oren naar en bood zich aan als eerste leerling. Al vrij snel hadden meer leerlingen zich laten inschrijven en bestond de eerste groep uit zo’n dertig cursisten. In het eerdergenoemde jubileumboek staat de volgende tekst van leerling Wim vermeld:,,Ik was de eerste leerling. Omdat ik pas 16 jaar was moesten mijn ouders toestemming geven om naaktmodellen te tekenen. Ik heb er veel geleerd, vaktechnisch gezien en vooral het leren kijken. Omdat ik puber was toen ik daar kwam en na zes jaar wegging als jongvolwassene, heb ik daar ook voor mijn persoonlijke ontwikkeling veel aan gehad. We schilderden toen ook veel buiten. In die periode ging ik vaak mee met de schilders als ze erop uittrokken om ergens in de buitenlucht te gaan schilderen, waaronder op de Vismarkt in Harderwijk. Die ,uitstapjes’ was vaak volop pret waarbij Chris ten Bruggen Kate een gangmaker was. Op een keer liepen er op die Vismarkt en groepje kinderen met toeters en een kleine trom. Vroeg Chris ,mag ik die trom even van je lenen’ en bond de trom aan het touwtje om z’n nek, waarbij de trom natuurlijk veel te hoog op de borst lag. En Chris maar al marcherend met dat trommetje op de borst over de Vismarkt tot grote hilariteit van onze groep en een paar omstanders. Natuurlijk schilderden we ook veel in de natuur. Dat buiten schilderen ben ik dus altijd blijven doen”.
De lessen aan de Vrije Academie vonden plaats in het weekend, naast zijn dagelijkse werkzaamheden. Na zijn opleiding ging Wim de polyester industrie in en heeft bij meerdere bedrijven gewerkt in Giethoorn, o.a. botenbouw en andere technische installaties. Omdat hij nog te jong was om brommer te mogen rijden, ging hij met de bus. Verder werkte hij ondermeer in Eindhoven en Hoge- en Lage Zwaluwe bij polyester productiebedrijven. Tijdens deze laatste baan was hij ,in de kost’ bij een dochter van Cor Vrendenberg, die daar in de buurt woonde. Later werkte hij nog in Zwolle en Zaandam op een technisch toepassingslaboratorium. Hoewel hij wel interesse had in het aannemingsbedrijf van zijn vader vond die dat Wim eerst maar een tijd bij anderen moest gaan werken. Na het overlijden van zijn vader is Wim alsnog in het bedrijf gestapt, waarin ook zijn broer actief was. Het aannemersbedrijf was gevestigd aan de Gruppendelerweg. Samen hebben ze het bedrijf jaren gerund. Het overlijden van zijn broer en eigen gezondheidsproblemen leidde ertoe dat het bedrijf is verkocht. Wim:,,Dat was een heftige periode. Na revalidatie en herstel was er meer tijd om me met schilderen bezig te houden”.
Dan komt een schilderboek op tafel met veel afbeeldingen van vakantie plekken. Een stadsgezicht in Cordoba, een mooi gebouw in Santiago, een zonsondergang, dorps- en stadsgezichten, een meer in Orchid en veel meer, allemaal aquarellen. Tijdens autovakanties wordt met olieverf geschilderd. Hij is nog steeds actief in de Vrije Academie en voor de verandering is hij in het tweede jaar bezig met glaskunst. Wel is hij van plan ook weer ,en plain air’ te gaan schilderen in Nunspeet zelf.
AG
Uit de Veluwse Courant vn juni 2021
