NUNSPEET – Afgelopen zaterdag leed Nunspeet duur puntverlies in de topper tegen koploper Roda 46. Na een week eerder te verliezen van nummer 2 VRC volgde dus opnieuw een nederlaag tegen en directe concurrent.
Nadat de fanatieke Nunspeet jeugd de wedstrijd hadden geopend met een prachtige sfeeractie pakte Nunspeet het initiatief zonder gevaarlijk te worden en waren het de gasten die voornamelijk aan het verdedigen waren.
Toch was het Nunspeet dat na een kwartier de openingstreffer wist aan te tekenen, een snelle uitval door Patrick Visser resulteerde in een schitterende uithaal welke verdween in de rechterkruising. 1-0 voor de thuisploeg.
Het spelbeeld van de eerste helft speelde zich voornamelijk af op het middenveld, twee gelijkwaardige ploegen wisten elkaar goed in bedwang te houden zonder gevaarlijk te worden. Totdat diep in de blessuretijd van de eerste helft de gasten op gelijke hoogte kwamen door een van richting veranderd afstandsschot die keeper Jardi Niebeek kansloos liet.
Direct na de rust opnieuw een tegenvaller voor de thuisploeg. Dennis van der Wal verspeelde de bal op randje zestienmeter en in een uiterste poging de Roda aanvaller van het scoren af te houden maakte de geroutineerde verdediger een overtreding die hem een directe rode kaart opleverde, waardoor Nunspeet met 10 man verder moest. Tot overmaat van ramp scoorde de gasten uit de toegekende vrije trap de 1-2.
De thuisploeg probeerde met veel inzet alsnog een belangrijk gelijkspel uit het vuur te slepen maar de gasten wisten vrij eenvoudig stand te houden en zelfs de 1-3 aan te tekenen.
Na deze twee nederlagen resteren er voor Nunspeet nog 6 finales om alsnog een mooi slot aan de competitie te maken. Zaterdag a.s. speelt Nunspeet in Nijkerk tegen NSC Nijkerk. Aanvang 14:30 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Plopsaland.
Tweemaal gewogen en veel te licht bevonden, maar laten we met goed nieuws de nieuwe week ingaan. Zeker goed nieuws, dat is er ook. Ruim zelfs.
In de eerste plaats goed nieuws voor de supporters die gebukt gingen onder de druk en spanning in de afgelopen maanden. Steeds hunkerend uitzien naar de volgende wedstrijd in de hoop op vooruitgang en verbetering. Zij kunnen de rest van het seizoen stressvrij en ontspannen de duels van de gevallen formatie komen aanschouwen. Het kampioenschap is begraven, een periodetitel is met het huidige spelpeil een vergezicht waarvoor geen telescoop toereikend is. Degradatiegevaar loert er nergens dus een periode met verstrooiing en zorgeloze verpozing gaat nu beginnen.
Relaxter gaat het niet worden.
Vervolgens worden alle inwoners uit het dorp die van spek en bonen houden van harte uitgenodigd om de rest van de competitie bij te wonen. Bij elke wedstrijd zullen deze heerlijkheden worden geserveerd. Wedstrijden voor en met spek en bonen tellen niet meer mee en worden ook niet serieus genomen. Het zijn gerechten die horen bij een team dat graag een grote rol had willen spelen en veel invloed had willen uitoefenen, doch dit allemaal in de laatste maanden heeft zien verdampen. Kwaliteit heeft een prijs en Nunspeet bleek niet goed bij kas te zitten. Kom smullen!
Ook de penningmeester kan zich in de handen wrijven. De baromzet in het clubhuis zal omhoog schieten. Aan de toog is meer plezier te beleven dan langs de lijn. Op de tribune zullen meer plaatsen leeg blijven terwijl er een karrenvracht aan barkrukken zal moeten worden bijgeplaatst.
De openingstijden van het clubhuis worden op zaterdag verruimd. De lente heeft veel gemoedelijke en gezellige tijden in het vooruitzicht. De kassa gaat luid rinkelen, de nieuwe accommodatie krijgt gouden kranen.
Wie herinnert zich niet het begin van dit Jubileumseizoen. Nunspeet was het Plopsaland van de Veluwe. Luidkeels werd er op guitige K3-danspasjes gezongen: ‘Ik heb zo waa-, waa-, waa-, waanzinnig gedroomd.’ Van sublieme acties, van glorieuze zeges, van het kampioenschap, van het uitbundige promotiefeest. Inmiddels is het gezang verstomd en vervangen voor het zwijgen van de stille trom. De dorpsfanfare is afgezegd, de platte kar weer in de schuur geschoven.
De analogie tussen beide duels tegen Roda ’46 is schrijnend. Tweemaal, zowel uit als thuis, een helft met een man minder. In Leusden moest Adi Draganovic (onterecht) het veld ruimen, deze keer was zijn zwager Dennis van der Wal (terecht) de klos. Twee zwagers op één lijn, de familieband is hecht.
Zeker belangrijk maar in dit kader geen perfecte aanpak tegen een kampioenskandidaat.
Deze doorgewinterde, geroutineerde en gelouterde spelers zouden het team aan de hand moeten nemen, samen met bijvoorbeeld Enes Keklikoglu en Jonathan van ’t Hof die ook al jarenlang meedraaien. Dat blijft momenteel achterwege.
Dat de nog jeugdige spelers zoals Joep Banse, Marijn Haze, Patrick Visser en in mindere mate Ruben Kappers met een terugval te kampen hebben is nog te billijken. Van de grote jongens mag meer verwacht worden. Dat oudgediende Marnix Tissingh na in zijn inbrengen geen keer kon brengen is niet verwonderlijk. Zijn glorietijd met vele hoogtepunten is voorbij. Karim Mulder daarentegen viel positief in.
Nunspeet is momenteel een stuurloos ronddobberend schuitje zonder stuurman en zal afhankelijk van de heersende wind uiteindelijk wel ergens aan de grond of op de klippen lopen.
Technisch hoofdverantwoordelijke Werner Pluim en zijn secondanten zijn al weken met reanimatiepogingen bezig maar krijgen geen stabiel kloppend hart meer in de patiënt.
Van de IC naar een trofee is een utopische gedachte.
De technische staf
gaat samen met het team
jammerlijk af.
Pijnlijke, kinderlijke poëzie.
Tot slot een perfecte schets voor de aanpak in de komende week. Bij de trainingen kan de staf het beste achteroverleunend in de dug-out plaats nemen met de volgende opdracht aan de spelers:
‘Ga iets voor jezelf doe, balletje hoog houden, op het doel rammen, lekker partijtje of waar je maar zin in hebt.’ Dat gaat absoluut heilzaam en louterend uitpakken.
Dan zaterdag in Nijkerk het veld in zonder opdrachten, geen tactisch plan, geen wedstrijdbespreking met dwaze videobeelden of een bord vol spelsituaties.
Slechts één missie voor het team: ‘Laat zien dan jullie kerels zijn, pak het aan zoals het jullie goeddunkt en los problemen samen in het veld op.’
Wedden dat dit werkt?
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’